๒
ทานนี่เป็นสิ่งที่สำคัญมาก
"สิ่งที่สูงสุดก็คือตัด
ทุกคนก็อยากตัดเพื่อให้ได้ไปนิพพาน
ตัดทุกข์ ตัดไม่ให้มีเหลือ ถ้าเราตัดทุกข์ได้ยาก
ก็ต้องหัดตัดอะไร ๆ ที่ง่าย ก็ฝึกในการตัด
ตัดนี่คือ สละ..."
"...ในปัจจุบันนี้ การสามารถที่จะให้ทานนี่เป็นสิ่งที่สำคัญมาก เขาถึงจัดว่าทานนี่เป็นบารมีอย่างหนึ่ง ถ้าเราให้ ให้ ให้ เท่าที่เรามี ทั้งทรัพย์ ทั้งของ ทั้งบริการ ทั้งความรู้ ทั้งความให้อภัยซึ่งเป็นทานอย่างหนึ่ง ทานนั่นนะให้เป็นปรกติเป็นนิสัย ทำให้เบิกบานใจ ทำให้เราดีเราสบายขึ้น
อย่างเช่นเรามีความไม่สบายใจหงุดหงิด ถ้าเราทำบุญทำทานก็หายหงุดหงิด นี้ทั่ว ๆ ไปก็อาจจะไม่เข้าใจ แต่พวกเราทั้งหลายที่มีจิตใจที่เรียกว่าธัมมะธัมโมจะเข้าใจด้วยกัน เราทำทานทำให้หายหงุดหงิดหรือหายโกรธ เพราะว่าการให้ทานนี้เป็นการตัด เป็นการสละหรือการบริจาค
คนที่ศึกษาธัมมะก็รู้ดีว่าต้องทำหลายอย่าง แล้วก็
สิ่งที่สูงสุดก็คือตัด
ทุกคนก็อยากตัดเพื่อให้ได้ไปนิพพาน
ตัดทุกข์ ตัดไม่ให้มีเหลือ ถ้าเราตัดทุกข์ได้ยาก
ก็ต้องหัดตัดอะไร ๆ ที่ง่าย ก็ฝึกในการตัด
ตัดนี่คือ สละ..."
บริจาค เราบริจาคเงิน เราก็บริจาคทำทาน ทางไม่เหมือนกัน ถ้าเรารู้จักทำทาน รู้จักให้ จะได้ผลมาแต่ต้นที่เกิดเบิกบานใจ และจะได้ผลจนสุดท้ายถึงที่สุดของเป้าหมายของพวกเราพุทธศาสนิกชน ด้วยการตัดความทุกข์ได้ ถ้าพูดถึงทางทางนี้ก็ไปถึงนิพพานได้