[เถรี]

เช่นว่า ท่านทั้งหลายที่ยังศึกษาเล่าเรียนอยู่ ถ้าไม่มีความอดทน อดกลั้นแล้วไซร้ ก็ไม่สามารถที่จะศึกษาจนจบได้

ท่านทั้งหลายที่ทำการทำงานอยู่ ถ้าไม่มีความอดทน อดกลั้นที่จะต่อสิ่งต่าง ๆ ที่เข้ามากระทบกระทั่งแล้ว ท่านก็ไม่สามารถที่จะดำรงอยู่ในวงการนั้นได้

ท่านทั้งหลายที่ตั้งใจปฏิบัติธรรม เพื่อความสุขความสงบในชีวิต ถ้าไม่อดทนอดกลั้นต่อแรงกระทบของกิเลสต่าง ๆ ก็ไม่สามารถจะเกิดความสงบขึ้นมาได้

ท่านทั้งหลายที่ตั้งใจปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้น ถ้าปราศจากความอดทนอดกลั้นที่จะต่อสู้กับ รัก โลภ โกรธ หลง แล้ว ชีวิตนี้ก็ตายเสียเปล่า หาความดีไม่ได้ เป็นต้น

ดังนั้น..เราจะเห็นได้ว่า อุดมการณ์สูงสุดของพระพุทธศาสนา เพื่อการเข้าถึงพระนิพพานนั้น พระพุทธเจ้าทรงยืนยันไว้ชัดเจน และกล่าวขึ้นเป็นสิ่งแรกว่า

ท่านทั้งหลายจะต้องมีขันติ คือ ความอดทน เป็นเครื่องดำเนินชีวิตทั้งในทางโลกและทางธรรม จึงจะสามารถต่อสู้ฝ่าฟัน และยืนหยัดต่อต้านกระแสโลกได้ สามารถที่จะทวนกระแสโลก และข้ามกระแสโลกได้ในที่สุด

ในส่วนต่อไป พระองค์ท่านได้ทรงตรัสถึงหลักการของพระพุทธศาสนา ไว้ว่า

สัพพะปาปัสสะ อะกะระณัง จงเว้นจากการทำความชั่วทั้งปวง ก็คือเว้นจากการทำชั่วด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ

กุสะลัสสูปะสัมปะทา ให้เราทั้งหลาย ทำความดีให้ถึงพร้อม คือทำความดีด้วยกาย ด้วยวาจา และด้วยใจเช่นกัน

ในส่วนของการทำความชั่วด้วยกายเรียกว่า กายทุจริต ก็ได้แก่ การฆ่าสัตว์ การลักทรัพย์ การประพฤติผิดในกาม การดื่มสุราเมรัย เป็นต้น

ในส่วนของการประพฤติชั่วด้วยวาจาเรียกว่า วจีทุจริต ได้แก่ การพูดโกหก การพูดคำหยาบ การพูดส่อเสียด และการพูดวาจาเหลวไหลไร้ประโยชน์ เป็นต้น

ในส่วนของการประพฤติชั่วด้วยใจเรียกว่า มโนทุจริต ได้แก่ การที่โลภอยากได้ของเขาจนเกินพอดี การโกรธเกลียดอาฆาตพยาบาทผู้อื่น ไม่รู้จักแล้วไม่รู้จักเลิกก็ดี ตลอดจนกระทั่งการมีความเป็นมิจฉาทิฐิ ไม่เห็นความดีในสิ่งที่พระพุทธเจ้าสั่งสอน สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เรียกรวมกันว่า มโนทุจริต ก็คือความชั่วทางใจ

ท่านทั้งหลายจำเป็นที่จะต้องละเว้นทั้งหมด ตามพระบาลีที่ว่า สัพพะปาปัสสะ อะกะระณัง สัพพะ คือทั้งหมด ปาปัสสะ คือความชั่ว ต้องละเว้นจากการกระทำความชั่วด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ