[คิมหันต์]

ยาแก้มาลาเรียทำพิษ นอนไม่หลับเกือบทั้งคืน แต่ก็ดี..เพราะได้ภาวนาจนสะใจไปเลย ตีสองลุกขึ้นมาปัสสาวะ เห็นคนยืนอยู่หน้าบันได พอเพ่งมองจริง ๆ กลายเป็นไม้เกราะท่อนใหญ่ที่เขาแขวนไว้ กุศลบารมีใดที่เราบำเพ็ญมาแต่ต้นจวบจนบัดนี้ ขอเธอจงโมทนา ประโยชน์ความสุขใดที่เราจะพึงได้รับ ขอเธอจงได้รับ ณ กาลบัดเดี๋ยวนี้เถิด

พอป่วยหนักเข้าทั้งผีทั้งคนพลอยแย่งกันกวน กระแสจิตจากเสี่ยแสงรบกวนมากที่สุด ใครจะเป็นใครจะตายไม่สนเว้ย..ตูเองกำลังจะตายอยู่เหมือนกัน..! พยายามจับอารมณ์ภาวนา จนเกือบตีสี่จึงลุกไปล้างหน้า ไข้มันแสลงน้ำเย็นทำท่าจะหนาวสั่น กลับมาภาวนาต่อจนตีห้า จึงทำวัตรเช้าและอุทิศส่วนกุศล แล้วฉันน้ำร้อนเข้าไปสามสี่แก้ว ค่อยเบาขึ้นมานิดหนึ่ง

โยมมาเลี้ยงเช้าจนอาหารล้นโต๊ะ หลังอาหารครูบาอินพานลากลับสองแคว “ถ้าท่านรู้ว่าวันนี้คุณไม่อยู่ คงเสียดายแย่...” อาตมาว่าปนหัวเราะ “ผมก็ไม่ยอมเอ่ยว่าไม่อยู่เหมือนกัน กลัวท่านจะรู้...” ครูบาน้อยสนองคำ

นอนเมายาเป็นชั่วโมง เนื่องจากไม่ใช่ยาอาร์ทีซูเนตที่เคยใช้ จึงทำท่าจะเอาไม่อยู่ ฝันไปว่าหนาวสั่นจนทนไม่ไหว ต้องฉันยาไปสี่เม็ดรวด พอรู้สึกตัวจึงรู้ว่าฝันไป ลืมตาขึ้นมาพบท่านญาณะกับท่านจันทะคุกเข่าอยู่ใกล้ ๆ