[เถรี]

ถาม : ขออนุญาตถามเรื่องการทำทานแล้วมีอานิสงส์มาก ระหว่างสิ่งที่ให้มีจำนวนมากหรือจำนวนน้อย ถ้าหากว่าผู้ให้มีความตั้งใจสูงแต่ของมีจำนวนน้อย กับผู้ให้มีความตั้งใจต่ำแต่ว่าของนั้นมีจำนวนมาก อันไหนจะได้อานิสงส์มากกว่ากันครับ ?
ตอบ : ในพระบาลีท่านใช้คำว่า ลูขัง วา ปะณีตัง วา สิ่งของจะหยาบหรือประณีตก็ตาม ขอให้ได้มาโดยบริสุทธิ์ ถ้าได้มาโดยบริสุทธิ์ เป็นวัตถุทานที่บริสุทธิ์ อานิสงส์ย่อมได้เต็มร้อยส่วน เพราะฉะนั้น..จึงไม่ได้จำกัดอยู่ที่ว่ามากหรือน้อย แต่สำคัญว่าต้องได้มาโดยบริสุทธิ์

ในส่วนของวัตถุทาน ส่วนใหญ่แล้วอานิสงส์ก็คือจะมั่งมีในทรัพย์สินเงินทองในกาลข้างหน้า ดังนั้น..ผู้ที่มีวัตถุทานที่บริสุทธิ์ ถ้าให้ในจำนวนที่มากกว่าก็จะเป็นคนรวย แต่จะมีทรัพย์สินมากกว่า อย่างเช่นว่า ถ้ามหาเศรษฐีมีทรัพย์สิน ๘๐ โกฏิ บุคคลที่ให้มากกว่าก็อาจจะมี ๑๒๐ โกฏิ ๒๐๐ โกฏิ มากกว่าคนอื่นเขา แต่เป็นมหาเศรษฐีเหมือนกัน