[หยาดฝน]

"ขนฺตี ปรมํ ตโป ตีติกฺขา" แปลว่า ขันติ คือ ความอดกลั้นอดทนนั้น เป็นตบะอย่างสูงสุด เนื่องเพราะว่าบุคคลในยุคนั้น นิยมบำเพ็ญตบะด้วยการทรมานตนเอง อย่างเช่นว่า อดอาหารจนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูกบ้าง กํามือไว้จนเล็บงอกทะลุฝ่ามือบ้าง เหล่านั้นเป็นต้น หวังว่าจะเป็นการหลุดพ้นได้ แต่หาทราบไม่ว่าการหลุดพ้นที่แท้จริงนั้นอยู่ที่ใจ ไม่ได้อยู่ที่ร่างกาย การที่ไปทรมานร่างกายจึงเป็นเรื่องที่เปล่าประโยชน์

องค์สมเด็จพระบรมสุคตทรงเห็นโทษดังนั้นแล้ว เมื่อองค์สมเด็จพระประทีปแก้วตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ จึงได้ประกาศยืนยันว่า ความอดทนอดกลั้นต่อความทุกข์ยากลำบากทุกประการในการปฏิบัติธรรม เพื่อขัดเกลา กาย วาจา ใจ ของเราให้สะอาดบริสุทธิ์นั่นแหละ เป็นตบะสูงสุดเท่าที่จะพึงมีได้

"นิพฺพานํ ปรมํ วทนฺติ พุทฺธา" พระองค์ท่านทรงยืนยันว่า พระพุทธเจ้าทุกพระองค์กล่าวถึงพระนิพพาน ว่าเป็นจุดสูงสุดของพระพุทธศาสนา คือเข้าถึงความหลุดพ้น ไม่ว่าจะหลุดพ้นในขณะที่มีกายสังขารนี้อยู่ ที่เรียกว่า สอุปาทิเสสนิพพาน หรือว่าหลุดพ้นในขณะที่ล่วงลับสังขารไป ที่เรียกว่า อนุปาทิเสสนิพพาน เป็นต้น