[ลัก...ยิ้ม]

๔. “ธรรมะของพระพุทธเจ้า ทรงมีทั้งเหตุและผลรองรับอยู่ในธรรมแต่ละหมวดแต่ละข้อเสร็จสรรพ ขอให้จิตเข้าถึงธรรมจริงก็แล้วกัน เข้าถึงธรรมได้เมื่อไร จิตเราก็จะเป็นสุขเพราะวางอารมณ์ชอบใจและไม่ชอบใจลงได้ ไม่มีอะไรยากหากตั้งใจทำกันจริง ๆ อย่าท้อถอยเสียก่อนก็แล้วกัน”

๕. “อย่าไปสงสัยธรรมพ้นโลกที่ยังมาไม่ถึง ให้เอาจิตมาสงสัยในปริศนาธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่า มรรคนี้เดินอย่างนี้แล้วจะได้ผลอย่างนั้นดีกว่า ค้นคว้าในสิ่งที่เป็นสาระธรรม หาความจริงในธรรมคำตรัสสอนให้ประจักษ์ ดีกว่าจะมานั่งคิดถึงอนาคตธรรมที่ยังมาไม่ถึงให้ปวดหัวเล่น ๆ อารมณ์วิตกจริตจะเล่นงานหนัก จงอย่าทำอย่างนั้นอีก ธรรมใดที่ยังมาไม่ถึงก็จงละปล่อย-วาง มาสงสัยศึกษาในธรรมปัจจุบัน หาเหตุหาผลแห่งการเกิดอารมณ์จริตต่าง ๆ ให้พบ เพราะธรรมทั้งหลายมาแต่เหตุ ต้องรู้ต้องหาให้เจอต้นเหตุจึงจะแก้ได้ มาสงสัยอย่างนี้ดีกว่าว่า ทำไมจิตถึงเป็นอย่างนี้ ทำไมอารมณ์ถึงเป็นอย่างนี้”

๖. “กิเลสมันเหมือนกับขโมยที่เล่นซ่อนหากับตำรวจ ตำรวจโง่ไม่สงสัยว่าขโมยมันมาได้อย่างไร ไปอย่างไร ซ่อนอยู่ตรงไหน จะเอาแต่ขี้เกียจนอนเนื่องอยู่ในสันดานเกิดใหม่แล้วตายอีกกี่แสนกัป ตำรวจก็จับขโมยไม่ได้ เพราะไม่ใช้ปัญญาตรวจสอบพิจารณาถึงสาเหตุแห่งการเกิดกิเลสนั่นเอง อันที่จริงตำรวจโง่ก็ชอบกินสินบน ไปเจอรูปสวย เสียงเพราะ กลิ่นหอม รสอร่อย สัมผัสระหว่างเพศเข้า ตำรวจชอบรับเละ ปล่อยให้สินบนมันจูงจมูกไปไม่ยอมทำหน้าที่จับขโมย อย่างนี้ก็มี”

๗. “ถ้าอยากเป็นตำรวจฉลาด ก็ต้องไม่เอียงซ้ายเอียงขวา ไม่รับสินบนใด ๆ ทั้งสิ้น ต้องมีคุณธรรมอยู่ประจำจิต มองเห็นกฎของความเป็นจริงอยู่ตรงหน้า เห็นเกิด แก่ เจ็บ ตายเป็นทุกข์ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ธรรมารมณ์ชอบใจ-ไม่ชอบใจเป็นทุกข์ ต้องยอมรับในกฎไตรลักษณ์อยู่อย่างนี้ อย่าให้กิเลสมันหลอก อะไรดีก็ว่าดี ไม่ใช่ให้มันหลอก ไม่ดีก็ว่าดี ดีแล้วกลับว่าไม่ดี ต้องวางใจเป็นกลางเสียให้ได้ นั่นแหละอารมณ์จิตจึงจักสงบ ค่อย ๆ ทำ ค่อย ๆ คิดพิจารณา อย่าใจร้อน คิดจะลุยลูกเดียว ไม่ดูกำลังใจของตน (บารมี ๑๐) เป็นคนประมาทไม่ทบทวนพระธรรมคำสั่งสอนพระพุทธองค์ไว้เสมอ ๆ ของง่าย ๆ ยังทำไม่ได้ ก็จะเริ่มทำของยาก ๆ เลยเหมือนกับเด็ก ๆ ที่ยังเดินไม่คล่อง ก็จงอย่าเพิ่งไปวิ่ง ประเดี๋ยวจะไปสะดุดก้อนกิเลสเข้าหัวทิ่ม หน้าคะมำ แขนขาหัก หัวแตกเอาได้ง่าย ๆ ก็มาบอกเตือนเอาไว้แค่นี้ ขอให้โชคดีปฏิบัติธรรมให้ได้ผลนะลูก”