[เถรี]

เป็นเรื่องแปลกอยู่อย่างหนึ่ง อาตมาอ่านพระไตรปิฎกมาจนปรุ ส่วนใหญ่เขาเป็นกันอยู่แค่นี้ ท่านที่เป็นพระสกทาคามีนั้นมีน้อยมากเลย เห็นมีก็แต่ลูกสาวอนาถปิณฑิกเศรษฐีเท่านั้น อนาถปิณฑิกเศรษฐีถามลูกสาวที่ป่วยว่า "เป็นอย่างไรบ้างลูก ?" ลูกสาวตอบว่า "ไม่เป็นไรหรอกน้องชาย" อนาถปิณฑิกเศรษฐีเป็นพระโสดาบัน ลูกที่ใกล้ตายเป็นพระสกทาคามี ในเมื่อตัวเองเป็นสูงกว่าก็เลยเรียกพ่อว่าน้องชาย เล่นเอาพ่อเพี้ยนไปเลย นึกว่าลูกป่วยหนักจนเพ้อ..!

ในพระไตรปิฎกกล่าวถึงคนที่ฟังธรรม ปฏิบัติธรรม แล้วเป็นพระสกทาคามีน้อยมาก ส่วนใหญ่ก็เป็นพระโสดาบัน เป็นพระอรหันต์ ที่เป็นพระอนาคามียังน้อยเลย เพราะท่านทั้งหลายเหล่านั้นปัญญามาก ถ้าไม่ใช่เพราะติดสุขจนไปไหนไม่เป็น ก็มักจะกลายเป็นพระอรหันต์ไปเลย ท่านที่เป็นพระโสดาบัน กันนาน ๆ เพราะว่ามีความสุขที่ได้เป็น

โบราณเขาบอกว่า พระเจ้าจักรพรรดิที่มีความสุขว่า ในโลกนี้ไม่มีใครเป็นศัตรูกับเรา ความสุขนั้นไม่ได้ ๑ ส่วน ๑๖ ของพระโสดาบัน ท่านที่เป็นพระโสดาบันแล้วมัวแต่สุขกันอยู่ ก็เลยไม่ได้ไปต่อ ติดอยู่แค่นั้นเอง ถือว่าได้น้อยไปหน่อย