ดูแบบคำตอบเดียว
  #2  
เก่า 19-05-2010, 12:51
เถรี's Avatar
เถรี เถรี is offline
ผู้ดูแลเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 30,371
ได้ให้อนุโมทนา: 150,708
ได้รับอนุโมทนา 4,397,150 ครั้ง ใน 33,960 โพสต์
เถรี is on a distinguished road
Default

ซึ่งเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ เราเองอาจจะคิดว่า สัตว์เดรัจฉานไม่มีโอกาสได้ทำบุญนั้น จริง ๆ แล้วเขามีโอกาสทำได้มาก ในขณะเดียวกัน เราเกิดเป็นมนุษย์ อยู่ในภพกลาง ๆ เป็นเทวดามักจะเพลิดเพลินทิพย์สมบัติ โอกาสที่จะหลุดพ้นมีน้อย เป็นพรหมบางทีก็เพลินในฌานสมาบัติ บางทีก็มีทิฐิมาก อย่างท้าวพกาพรหม ถือว่าตัวเองเป็นผู้ยิ่งใหญ่ มีฤทธิ์มาก

ตัวอย่างคือ มีพรหมอีกท่านหนึ่งชื่อสนังกุมารพรหม*** มาเฝ้าพระพุทธเจ้าเป็นประจำ จะยืนเฝ้าประตูคันธกุฏี เห็นว่าพระพุทธเจ้าตอนนี้อยู่ในเวลาพักผ่อน ไม่ใช่โอกาสที่จะสนทนาธรรมด้วย ก็เลยคิดว่า เราขึ้นไปชวนเพื่อนพรหมด้วยกัน ลงมาฟังเทศน์ให้มากกว่านี้จะดีกว่า

ปรากฏว่าพอขึ้นไปชวนแล้ว เพื่อนพรหมท่านนั้นบอกว่า เรามีฤทธิ์ขนาดนี้แล้วยังต้องไปหาใครอีก แล้วท่านก็เนรมิตกาย มี ๔ พักตร์ ๘ กร แยกออกเป็นหลาย ๆ กายให้ดู

พรหมอีกท่านหนึ่งที่ไปด้วยจำไม่ได้แล้วว่าชื่ออะไร ท่านก็เลยเนรมิตกายให้ใหญ่กว่า มากกว่านั้นสองเท่า แล้วบอกว่า เราเองมีฤทธิ์ขนาดนี้ยังมีโอกาสได้แค่เฝ้าประตูให้พระพุทธเจ้าเท่านั้น เพื่อนพรหมถึงจะยอมเชื่อและไปเฝ้าพระพุทธเจ้าบ้าง

เราจะเห็นว่าแม้เป็นเทวดาเป็นพรหมก็ตาม โอกาสที่จะทำความดีก็น้อย เพราะว่ามักจะติดในสุข เพลิดเพลินในกามสุขยังไม่พอ ยังหลงคิดว่าตัวเองเป็นผู้เลิศแล้ว อย่างท้าวพกาพรหม เป็นต้น

ดังนั้น..อยู่ในส่วนของความเป็นมนุษย์นี่ นับเป็นโอกาสดีที่สุดที่จะได้ทำความดี เพราะว่าอายุขัยของมนุษย์ไม่ได้มากจนเกินไป ไม่เหมือนเทวดา พรหม อายุขัยต่ำสุดก็ ๒๐๐ ปีทิพย์ อย่างชั้นจาตุมหาราชก็ ๒๐๐ ปีทิพย์

วันหนึ่งของท่านนี่เท่ากับ ๕๐ ปีมนุษย์ ก็เอา ๓๐ วันคูณเข้าไป เอา ๑๒ เดือนคูณเข้าไป เอา ๒๐๐ ปีคูณเข้าไป จะเป็นอายุที่ยาวนานมาก

แต่มนุษย์ของเราในปัจจุบันนี้ อายุขัยประมาณ ๗๐ ปีเศษ ๆ เพราะว่าเป็นช่วงท้ายกัปแล้ว ตอนท้ายกัปจะเหลือแค่ประมาณ ๑๐ ปีเป็นประมาณ ในเมื่ออายุไม่ได้มากจนเกินไป โอกาสที่เราทำความดีแล้ว ตายแล้วไปสู่ภพภูมิที่ดีก็มีมาก มีโอกาสมากกว่าเทวดากับพรหมเขา เพราะอายุเราไม่มากเท่านั้น

แต่ว่าขณะเดียวกันถ้าเราประมาท ไม่ทำความดี ตกลงสู่อบายภูมิ โอกาสที่จะขึ้นมาก็ยาก เพราะว่านรกขุมที่ตื้นที่สุด คือ สัญชีวนรก วันหนึ่งเท่ากับ ๙ ล้านปีมนุษย์ พระพุทธเจ้าเลยไปหลายพระองค์กว่าจะหมดอายุนรกขุมหนึ่ง


หมายเหตุ :
***พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕ : พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๗ : สังยุตตนิกาย : สคาถวรรค : ทุติยวรรคที่ ๒ : สนังกุมารสูตรที่ ๑
__________________
........................

เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง

จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 20-05-2010 เมื่อ 02:52
สมาชิก 111 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ เถรี ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา