[เถรี]

นอกจากจิตสำนึกว่าเราจำเป็นจะต้องหลีกหนีไปให้พ้นแล้ว ความแน่วแน่มั่นคงยังสำคัญมาก ถ้ากำลังไม่แน่วแน่มั่นคงจริง ๆ สู้เขาไม่ไหวหรอก เขาเอาจริงกับเราทุกท่า แต่เราไปเหยาะแหยะ ทำเป็นเล่นก็แพ้ทั้งชาตินี้และชาติหน้า ตลอดชาติอย่างยิ่ง สรุปเป็นภาษาไทยว่าแพ้ทุกชาติ ทุกสิ่งทุกอย่างรอบข้างร้อยรัดเราอยู่ตลอดเวลา

ลองตั้งใจถามตัวว่า ถ้าให้ตายลงไปตอนนี้เราตัดใจได้ไหม ? รักและห่วงร่างกายนี้ไหม ? รักและห่วงใยคนอื่นไหม ? ไหนจะพ่อ ไหนจะแม่ ไหนจะลูก ไหนจะสามี ไหนจะภรรยา ไหนจะกิ๊กอีก ๓ คน..! แล้วไหนจะทรัพย์สมบัติของตนเอง ทั้งบ้าน ทั้งที่ดิน รถยนต์ โฮมเธียเตอร์ก็เพิ่งซื้อใหม่ โอ้พระเจ้า..! ตายแน่...

ดังนั้น..นักปฏิบัติจริง ๆ จะลืมความตายไม่ได้ รู้ตัวอยู่เสมอว่าเราต้องตาย อย่างที่เมื่อวานว่าไว้ อะธุวัง ชีวิตัง ชีวิตนี้เป็นของไม่เที่ยง ธุวัง มะระณัง ความตายเป็นของเที่ยง อะวัสสัง มะยา มะริตัพพัง เราต้องถึงความตายเป็นแน่แท้ ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ถึงเวลาเราก็ต้องเลือกว่าเราจะไปอย่างไร ไปสุคติได้ก็ถือว่าเท่าทุน ถ้าลงทุคติก็ถือว่าขาดทุน ไม่มีใครช่วยเราได้

ในห่วงทะเลทุกข์ที่ไร้ขอบเขตนี้ ต้องอาศัยกำลังการแหวกว่ายของตนเองเท่านั้น พระพุทธเจ้าก็ดี ครูบาอาจารย์ก็ดี ท่านเป็นเพียงผู้บอกทางเท่านั้น ท่านชี้ว่าทางนี้ เป็นทางที่เราจะล่วงพ้นจากทะเลทุกข์นี้ได้ แล้วถ้าเราไม่แหวกว่ายไปเอง ใครเขาจะมาช่วยเรา เรื่องของการปฏิบัติธรรม บอกแล้วว่าใครทำใครได้ ทำแทนกันไม่ได้ ไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้..!

ดังนั้น..ในปัจจุบันนี้ สิ่งที่มาร้อยรัดเราให้จมอยู่ในห้วงทะเลทุกข์นี้มีมากขึ้นเรื่อย ๆ ทำอย่างไรที่เรามีสติรู้เท่าทัน และใช้สิ่งทั้งหลายเหล่านั้นเสริมสร้างการปฏิบัติของตนเองดียิ่งขึ้น สมัยก่อนกว่าจะได้ฟังหลวงปู่หลวงพ่อท่านเทศน์ท่านสอนแต่ละทีแสนจะยาก เดี๋ยวนี้เข้าอินเตอร์เน็ต จะเอาคำเทศน์ของหลวงปู่หลวงพ่อท่านไหนก็มีทั้งนั้น