[เถรี]

อาทิตย์หน้ามีการประชุมเจ้าสำนักปฏิบัติธรรม อาตมาเป็นเจ้าภาพที่นี่แหละ จะต้องมีการเสวนาเรื่องนี้อีกทีหนึ่ง แล้วท้ายสุดก็จะมาลงตรงนี้แหละ ว่าบุคลากรไม่ได้เรื่อง เพราะว่าบวชเข้ามาส่วนใหญ่ก็ไม่ได้เต็มใจที่จะบวช ต้องบอกว่าปัจจุบันส่วนใหญ่บวชเข้ามาเพราะอะไร อกหัก หลักลอย คอยงาน หลักลอยนี่ไม่มีงานทำ คอยงานนี่ยังดี มีงานแล้วค่อยสึก สังขารเสื่อม แก่แล้วไม่รู้จะทำอะไรบวชอยู่วัดดีกว่า เอือมเจ้านาย บ่นดีนัก ด่าดีนัก หนีไปบวชเสียเลย แม่ยายให้บวชแก้บน แล้วทำไมต้องให้แม่ยายสั่งด้วย บวชเองไม่ได้หรืออย่างไร ?

ในเมื่อเจตนาที่จะบวชเพื่อความพ้นทุกข์ไม่มี การตั้งใจศึกษาก็ไม่มี ในเมื่อความตั้งใจศึกษาไม่มี แล้วจะไปทำอะไรให้ดีได้เพื่อที่จะเอาไปบอกต่อแก่ญาติโยมเขา ก็ต้องย้อนกลับมากล่าวในเรื่องของบารมีและกำลังใจในการปฏิบัติของเราว่า ถ้าบารมีเข้มข้นขึ้น การทำอะไรก็รวบรัด รวดเร็ว หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกไว้ชัดเลยว่า บุคคลที่จะไปพระนิพพานในชาตินี้ กำลังใจไม่เอาอย่างอื่นแล้ว อย่างอื่นเป็นของนอกกายที่รุ่มร่ามโดยใช้เหตุ ก็จะมุ่งตรงอย่างเดียว ในเมื่อมุ่งตรงอย่างเดียว รอบข้างไม่ค่อยใส่ใจ ก็เลยเป็นคนที่ไม่ค่อยมีสังคม มีหน้าที่อะไรก็ทำ ๆ ให้เสร็จไป จบแล้วก็จบกัน

ญาติโยมลองคำนึงถึงตัวเราเองว่าเป็นอย่างนั้นบ้างหรือไม่ ? ถ้าหากว่ายัง ก็แปลว่าไม่ได้ใกล้เคียง ต้องรีบตะเกียกตะกายให้มากขึ้น ถ้าหากว่าเริ่มเป็นแล้ว ให้พิจารณาให้ดี ๆ ว่าเป็นเพราะอะไร เป็นเพราะแปลกแยกจากสังคม หรือว่าเป็นว่าเป็นเพราะเห็นโทษกับการคลุกคลีกับหมู่คณะ ? เป็นเพราะแปลกแยกจากสังคมนี่มีเยอะนะ

แม้กระทั่งพระธุดงค์สมัยนี้ก็เหมือนกัน ที่ไปธุดงค์กัน อาตมาเจอแล้วจะบ้า ส่วนใหญ่เขาอยู่ร่วมกับคนอื่นไม่ได้ถึงต้องไปธุดงค์ อยู่ร่วมกับเขาแล้วถ้าไม่ทำให้เขาลำบากเดือดร้อน ตัวเองก็จะโดนเขาทำให้เดือดร้อน เพราะว่าส่วนใหญ่แล้วท่านทั้งหลายเหล่านี้ต้องบอกว่าไม่รู้กาลเทศะ ในเมื่อไม่รู้กาลเทศะการอยู่ร่วมกับคนอื่นก็ลำบาก