[เถรี]

ในส่วนนี้ถ้าท่านระมัดระวังแล้วก็ยังมีโอกาสพลาดได้ เพราะว่าอาหารสมัยนี้ผสมเหล้าผสมบรั่นดีกันเป็นปกติ มีลูกศิษย์บางคน เอาไอศกรีมมาถวาย อาตมาเปิดปั๊บหงายหลังเลย ถามว่า "กินเข้าไปได้อย่างไร ? นี่เหล้า" เขาบอก "ไม่ใช่ค่ะอาจารย์ นี่รัมเรซิน" อีบ้า...! รัมคือเหล้า แล้วเป็นเหล้าเถื่อนของฝรั่งด้วย โอ้โห...แม่เจ้าประคุณ บอกว่ารัมไม่ใช่เหล้า เจริญมาก...! ยายนั่นยันต์เกราะเพชรหลุดหายไปตอนไหนก็ไม่รู้ แถมยังกินอร่อยอีกด้วย

หลายรายก็เป็นช็อกโกแล็ตไส้บรั่นดี ระวังให้มาก เพื่อนพระซื้อมาฝากอาตมาเอง ท่านอ่านภาษาอังกฤษไม่ออก อาตมาอ่านออก บอกว่า "เอ็งเอาเหล้ามาถวายพระแล้ว รู้ตัวไหม ?" ท่านบอกว่าไม่รู้เลย นึกว่าสอดไส้อะไรมา รสชาติซ่า ๆ กินแล้วหน้าแดงดี..!

ถ้าลักษณะอย่างนี้ยันต์เกราะเพชรหลุดหมด ที่อภัยให้อย่างเดียวก็คือ ท่านที่กินยาดองตามสูตร ยาโบราณต้องดองเหล้า เพื่อที่จะให้สารที่อยู่ในสมุนไพรออกมาอย่างเต็มที่ แต่ต้องกินตามสูตรจริง ๆ ก็คือ โบราณส่วนใหญ่ให้กินได้เป๊กเดียว ประมาณ ๓๐ ซีซี และในส่วนนี้ก็ห้ามพระด้วย ไม่ใช่ว่าเป่ายันต์เกราะเพชรแล้วกินยาดองได้ พระเราก็ฉันกันเพลิน นั่นโดนอาบัติเลย..ศีลขาด ไม่มีอะไรคุ้มตัวเลย ศีลพระที่จะคุ้มตัวก็ไม่มี ยันต์เกราะเพชรก็ไม่มี ฉะนั้น...ต้องระมัดระวังในเรื่องของอาหารให้มาก