[เถรี]

โบราณท่านเก่ง ท่านจึงมีอุปเท่ห์ก็คือ กุศโลบายวิธีการต่าง ๆ ที่จะให้เรายึดมั่นในพระรัตนตรัยได้ แม้กระทั่งการภาวนาคาถา เท่ากับบังคับให้เราต้องคิดถึงพระ แล้วคนโบราณเขาทำอะไรจริงจังกว่าเรา จะเรียกว่า เขามีดีกว่าเราก็ได้

เจอโยมคนหนึ่งเป็นอดีตโจร ล้างมือแล้ว เลิกปล้นชาวบ้านเขากินแล้วมาประกอบอาชีพสุจริต แกมีชื่อเสียงเลื่องลือเรื่องเหนียว ถามลุงว่า "ทำไมถึงเหนียวนัก ลุงทำอย่างไรบ้าง?"
ลุงก็บอก "ลุงมีแต่คาถา ถึงเวลาก็ภาวนาคาถา"
ถามว่า "ลุงภาวนากี่จบ?"
ลุงบอก "ไม่ได้นับ ว่างเมื่อไหร่ต้องภาวนา"

ยิ่งกว่าพระอีกนะ เขาบอกประมาทไม่ได้ ไม่รู้ตำรวจมันตามทันเมื่อไหร่ เพราะฉะนั้นต้องภาวนาไว้ก่อน เราจะเห็นว่าโจรสมัยก่อนจะหนังเหนียว เป็นปัญหากับตำรวจมาก ๆ เพราะว่าเขามีกำลังใจที่เข้มแข็ง ไปปล้นคนอื่นกิน เจ้าทรัพย์อาจจะต่อสู้แล้วตัวเองอาจถึงแก่ความตาย หรือไม่ตำรวจอาจจะตามจับ ต้องมีการยิงกันบ้าง ต่อสู้กันบ้าง ดังนั้นในเมื่อกำลังใจเขาเข้มแข็ง กล้าที่จะทำมาหากินในอาชีพทุจริตมันก็แปลว่า เขาต้องรักษากำลังใจเพื่อคุ้มครองตัวเอง