[เถรี]

ถ้าเราให้กินเหมือนกันอยู่ทุกวัน ก็เหมือนกับให้เรากินอาหารอย่างเดียวอยู่ทุกวัน จะไหวไหม ? การรักสัตว์ เลี้ยงสัตว์ ไม่ใช่เรื่องผิด แต่ต้องรักจริง ๆ เลี้ยงจริง ๆ ไม่ใช่เห็นแล้วเห่อ อยากได้ อยากเท่

ลูกสัตว์เล็ก ๆ น่ารักทุกตัว แต่พอเริ่มโตขึ้น สัญชาตญาณบางอย่างกลับมา เขาจะไม่ยอมให้เราควบคุมอีก เพราะว่าสัตว์ป่าทุกชนิด โดยธรรมชาติของเขาเลยจะไม่ยอมอยู่ใกล้มนุษย์

เราก็หมดความรักทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ แม้กระทั่งเม่นแคระสองตัวนี้ก็อยู่ลักษณะอย่างนี้ พอเจ้าของเล่นกับเขาไม่ได้ ก็เอามาทิ้งให้พระเลี้ยง ผมกลับมาเมื่อคืนก็สงสัยว่า ทำไม“มังคุด”*ถึงได้ผอมจนเหลือขนาดแค่นั้น ?

พอตอนเช้ามาผมสังเกตดู เห็นขาหลังของมังคุดบวมฉึ่งเลย ใหญ่กว่าปกติสักสองเท่าครึ่งได้ ผมก็ไปจับขึ้นมาดู ปรากฏว่ามีผ้าพันอยู่ ผมก็นึกว่าขาเจ็บแล้วพวกคุณพันผ้าให้ พอเข้ามาถามถึงได้รู้ว่า ไม่มีใครรู้เรื่องเลย

ปรากฏว่ามังคุดไปโดนด้ายของผ้าขนหนูรองรังพันเอา บาดลึกเข้าไปจนกระทั่งถึงกระดูก เลือดไม่ไปเลี้ยง ขาเน่าจะขาดอยู่แล้ว เขาพยายามที่จะดิ้นรน เดินพล่านไปหมดเพื่อหาคนช่วย แต่ไม่มีใครสังเกตสักคนหนึ่ง

เพราะฉะนั้น..ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป สัตว์ของใครคนนั้นต้องรับผิดชอบดูแลให้ดี ถ้าหากว่าไม่มีเวลาว่างดูแล ต้องหาคนดูแลแทนให้ได้ ความที่เป็นคนไม่ช่างสังเกต จะทำให้เราทรมานสัตว์โดยไม่รู้ตัว แล้วความมักง่ายของเรา บางทีก็เลี้ยงสักแต่ว่าเลี้ยง

ผมสงสัยว่าทำไม “เจ้าฟ้า”**ถึงได้ผอมโกงโก้จนมีแต่หนังหุ้มกระดูก สังเกตดูจึงพบว่าเจ้าฟ้ากินข้าวอย่างพวกเราไม่เป็น เจ้าของเดิมคงเลี้ยงด้วยอาหารสุนัข ต้องให้ป้ามุกดาไปหาซื้ออาหารกระป๋องแพง ๆ มาให้กิน คุณเคยสังเกตกันบ้างไหม ?


หมายเหตุ :
*เม่นแคระ(African pygmy hedgehog) พันธุ์นอร์มอล ปินโต

**สุนัขพันธุ์ไซบีเรียน ฮัสกี้ (Siberian Husky)