[หยาดฝน]

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงมีพุทธบัญญัติ ให้บรรดาพระภิกษุสงฆ์ทั้งหลายจำพรรษาตลอดฤดูฝน ๓ เดือน โดยให้อธิษฐานว่า “อิมัสมิง อาวาเส” ข้าพเจ้าขอถือซึ่งอาวาสนี้ “อิมัง เตมาสัง” ตลอดทั้ง ๓ เดือน “วัสสัง อุเปมิ” ในฤดูฝนนี้

แปลว่าการอยู่จำพรรษาในที่ใดที่หนึ่งนั้น เราสามารถอธิษฐานเอาตามใจชอบ สมัยนั้นท่านก็ให้จำพรรษาในป่าบ้าง ในโคนไม้บ้าง ในโพรงไม้บ้าง ในถ้ำบ้าง ในเรือนร้างเรือนว่างบ้าง ในป่าช้าบ้าง เป็นต้น ถึงขนาดสมเด็จพระทศพลทรงอนุญาตให้จำพรรษาในกองเกวียนได้

เพราะว่าสมัยนั้นการเดินทางไปค้าขายต่างบ้านต่างเมือง บรรดาพ่อค้าก็นำกองเกวียนไป ๒๐๐ เล่มบ้าง ๓๐๐ เล่มบ้าง ๕๐๐ เล่มบ้าง ถึงเวลาก็เดินทางไป ทำให้เกิดความล่าช้าเพราะว่านอกจากต้องจำหน่ายสินค้าให้หมดแล้ว ยังต้องซื้อหาสินค้าอื่น ๆ กลับไปขายที่บ้านเมืองเดิมของตนเองด้วย ท่านทั้งหลายเหล่านี้จะหาพระทำบุญก็ยาก เพราะว่าสมัยนั้นพระภิกษุยังไม่ได้มีอยู่ทั่วชมพูทวีป

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงได้ทรงมีพุทธานุญาต ให้ภิกษุสามารถตามติดไปกับกองเกวียน และอธิษฐานจำพรรษาในกองเกวียนนั้นได้ เป็นต้น องค์สมเด็จพระทศพลบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น ทรงอนุวัติก็คือคล้อยตามในกฎหมายบ้านเมือง จารีตประเพณี ตลอดจนกระทั่งความเชื่อถือศรัทธาของของญาติโยม โดยที่เอาหลักธรรมของพระพุทธศาสนาเป็นกรอบเอาไว้