[เถรี]

ส่วนที่อยากจะกล่าวถึงก็คือ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเสวยวิมุตติสุขอยู่ ๔๙ วัน ตั้งแต่วันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ แล้วเสด็จไปถึงป่าอิสิปตนมฤคทายวัน ในวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๘ ก็แปลว่าห่างจากวันตรัสรู้ ๖๐ วัน การที่พระองค์ท่านเสด็จเสวยวิมุตติสุขไป ๔๙ วัน แปลว่าพระองค์ท่านต้องเดินทางอยู่ถึง ๑๑ วัน แล้วป่าอิสิปตนมฤคทายวันห่างจากอุรุเวลาเสนานิคมเท่าไร ? ถ้าวัดระยะทางในปัจจุบัน ก็ห่างกัน ๒๓๐ กิโลเมตร องค์สมเด็จพระบรมโลกเชษฐ์เดินวันเดียวก็ถึงแล้ว แต่ทำไมองค์สมเด็จพระประทีปแก้วทรงใช้เวลาถึง ๑๑ วัน ?

แม้ว่าในขณะนั้นพระองค์ท่านจะบรรลุอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณแล้วก็ตาม แต่เป็นการบรรลุโดยไม่มีใครรู้ว่าพระองค์ท่านเสด็จหนีไปไหน โดยเฉพาะทางฝ่ายบ้านเมือง เนื่องจากว่าทันทีที่พระองค์ท่านประสูติขึ้นมาเป็นสิทธัตถราชกุมาร บรรดาพราหมณ์ทั้งหลายก็ทำนายลักษณะว่า ถ้าบุคคลนี้อยู่ครองราชย์ จะเป็นพระเจ้าจักรพรรดิปกครองโลก ถ้าเสด็จออกบวชก็จะได้เป็นศาสดาเอกของโลก เราลองมานึกดูว่า บุคคลหนึ่งถ้าเกิดมาจะเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ก็คือยิ่งใหญ่กว่ากษัตริย์หรือพระมหากษัตริย์ทุกพระองค์ จะสามารถมีอำนาจเหนือกว่าเขาทั้งหลายทั้งปวง ถ้าเป็นท่านทั้งหลายมีอำนาจครองบัลลังก์อยู่ จะยินดีให้บุคคลนี้มีชีวิตอยู่ต่อไปหรือไม่ ?

ในขณะที่มีชีวิตอยู่ในวัง อาจจะได้รับการแวดล้อมรักษาอย่างเต็มที่ในฐานะราชกุมาร แต่พอเสด็จออกบวชเหลือพระองค์ท่านองค์เดียว ก็ต้องคอยหลบซ่อนอยู่ในป่า เพราะเกรงว่าถ้ามีผู้มาพบเข้า ก็อาจจะถูกปองร้ายได้ พระองค์ท่านไม่ได้กลัวตาย แต่กลัวบุคคลอื่นจะสร้างกรรมอันหนัก แล้วเป็นโทษมหาศาลแก่บุคคลนั้น