[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "บางคนก็มีความจำเป็น ไม่ได้เจอหน้ากันหลายปี ต้องบอกว่าถ้าเป็นอาตมา ๕ ปีน่าจะสร้างทางรถไฟสายทรานส์ไซบีเรียเสร็จแล้ว

ระยะเวลา ๑ วันถือว่ามาก แล้ว ๕ ปีมากไหม ? โดยเฉพาะบุคคลผู้ปฏิบัติธรรม ต้องทำตัวเป็นบุคคลผู้มีวันนี้วันเดียว ถ้าคิดเผื่อพรุ่งนี้เมื่อไรแปลว่ามีความประมาทเมื่อนั้น สมมติว่าเราประมาทมาก ๆ ตีเสียว่าปีหนึ่งมีโอกาสตาย ๑ ครั้ง ๕ ปีมีโอกาสตายไปแล้ว ๕ ครั้ง นี่อย่างน้อยที่สุดนะ ถ้าเรายังทำอะไรไม่สำเร็จ แล้วตายไปก่อนที่จะพบความสำเร็จ ก็น่าเสียดายมาก โดยเฉพาะในเรื่องของการปฏิบัติธรรม

การปฏิบัติธรรมถ้าเราทิ้งนาน ๆ กิเลสจะมีกำลังมากกว่า ทุกคนที่มีประสบการณ์ทิ้งการปฏิบัติ ก็จะรู้ว่ากว่าจะตีคืนได้ยากเย็นแสนเข็ญขนาดไหน เรื่องการปฏิบัติธรรมวันละ ๒๔ ชั่วโมงยังไม่เพียงพอให้เราสู้กับกิเลสด้วยซ้ำไป คราวนี้พอเราขาด เราทิ้งไปนาน ๆ กิเลสเขาซักซ้อมตัวเองอยู่ทุกวันมีความแข็งแกร่ง ส่วนเราเองนาน ๆ จะโผล่หน้ามาทีหนึ่ง เหมือนกับนักกีฬาเรื้อเวที โผล่หน้าไปทีไร ถูกกิเลสตีตายทุกครั้ง

ในส่วนของการปฏิบัติทั่ว ๆ ไป เรามักจะพบกับสถานการณ์จิตตก สมาธิตก กรรมฐานแตก พังกันทีเป็นเดือนเป็นปี ก็ต้องบอกว่าด้วยความประมาทของพวกเราเอง แต่จะไม่ให้พลาดเลยก็เป็นไปไม่ได้ กิเลสมาได้ละเอียดลออมาก ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เป็นแหล่งที่กิเลสเข้าถึงเราได้ตลอด ทำอย่างไรจึงจะสำรวม ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ไม่ให้กิเลสกินเราได้

หลัก ๆ เลยก็คืออานาปานสติ อยู่กับลมหายใจเข้าออก พ้นจากกิเลสได้ชั่วคราว หลุดจากลมหายใจเข้าออกเมื่อใด ก็โดนกิเลสตีน่วมอีก"