[เถรี]

ให้ทุกคนตั้งกายให้ตรง กำหนดสติคือความรู้สึกของเราไว้ที่ลมหายใจเข้าออก หายใจเข้า..ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเรา ไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก..ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเรา ไหลตามลมหายใจออกมา จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ ที่เรามีความถนัด มีความชำนาญมาแต่เดิม

วันนี้เป็นวันศุกร์ที่ ๖ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๒ ต้องบอกว่าเนื่องจากพ้นผ่านวันคล้ายวันพระราชสมภพของสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ซึ่งพวกเราชินกับคำว่า ในหลวงรัชกาลที่ ๙ มากกว่า ในช่วงวันคล้ายวันพระราชสมภพก็มีหน่วยงานต่าง ๆ ทั้งราชการ เอกชน ตลอดจนวัดวาอาราม จัดงานบำเพ็ญกุศลเพื่อถวายเป็นพระราชกุศลแด่พระองค์ท่าน

สำหรับในหลวงรัชกาลที่ ๙ นั้น อาตมาเคยกล่าวไปแล้วว่า พระองค์ท่านนำเอาหลักธรรมมาใช้ มาสั่งสอนต่อพวกเราโดยที่ไม่มีวี่แววของภาษาบาลีอยู่เลย ดังที่พระองค์ท่านได้ตรัสว่า ในเรื่องของการทำความดีนั้น แม้ว่าจะทำได้ยาก...แต่ก็ต้องทำ ไม่เช่นนั้นแล้วความชั่วที่ทำได้ง่ายกว่าก็จะเข้ามาท่วมทับเรา ซึ่งตรงจุดนี้อยากให้ทุกท่านเปรียบเทียบกับตนเองว่า เราเองนั้นได้มีความเพียรพยายามในการต่อสู้เพื่อกระทำความดีเท่าไร ? สมควรแก่คำว่านักปฏิบัติแล้วหรือไม่ ?

อย่างเช่นญาติโยมบางท่านบอกว่า สู้กับกิเลสแล้วไม่เห็นทางชนะ จนกระทั่งจะหมดกำลังใจอยู่แล้ว พอถึงเวลาต้นเดือนได้เห็นหน้าหลวงพ่อทีหนึ่งก็มีกำลังใจขึ้นมาทีหนึ่ง ซึ่งถ้าว่ากันตามความเป็นจริงแล้วก็คือ เราตกเป็นทาสของกิเลส และเป็นกิเลสหยาบมาก ก็คือถีนมิทธะนิวรณ์ ซึ่งชวนให้ง่วงเหงาหาวนอน ขี้เกียจปฏิบัติ ซึ่งนั่นเป็นกิเลสที่หยาบที่สุด เห็นหน้าตาได้ง่ายที่สุด

และถ้าหากว่าเราคล้อยตามไป โดยการที่ถึงเวลาขี้เกียจขึ้นมาก็นอน แต่มีความขยันในการไปทำสิ่งอื่นที่ไม่เป็นโล้เป็นพายสำหรับนักปฏิบัติ อย่างเช่นว่าไปส่อง Facebook ไปคุย LINE

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ถ้าหากว่าเราไปทำ พอครั้งต่อไปกิเลสจะชวนให้เราทำอีก โดยมีข้ออ้างว่าคราวที่แล้วยังทำเลย แล้วเราก็จะคล้อยตามไปเรื่อย ๆ ท้ายสุดความชั่วก็จะท่วมทับความดีจนความดีโงหัวไม่ขึ้น กลายเป็นทาสของกิเลสไปโดยปริยาย

ซึ่งลักษณะอย่างนี้จัดเป็นอบายมุข คือปากทางแห่งความเสื่อมอย่างหนึ่ง ที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า เป็นความเกียจคร้านไม่ทำการงาน ที่ไม่ใช่การงานในหน้าที่ เป็นการงานที่สำคัญกว่านั้น คืองานชำระจิตใจของตนให้ผ่องใสจากกิเลส