[เถรี]

ถ้าเราเกียจคร้าน พระองค์ท่านบอกว่า วิธีดูง่าย ๆ ว่าเราขี้เกียจหรือไม่ ก็คือเป็นคนมักอ้างหรือไม่ อ้างว่าร้อนนัก อ้างว่าหนาวนัก ช่วงนี้ก็ช่วงหน้าหนาว อากาศหนาวเข้ามาพอดี แล้วมีทีท่าว่าอุณหภูมิจะลดลงไปอีก ช่วงนี้ร้อน..ไม่ไหว..นั่งกรรมฐานไม่ไหว หนาวเกินไปไม่ไหวอีก มักอ้างว่าหิวนัก มักอ้างว่ากระหายนัก หิวไม่มีอารมณ์จะทำ ไม่มีแรงจะปฏิบัติธรรม กระหายไม่มีอารมณ์จะปฏิบัติธรรม ต้องได้ชาไข่มุกสักแก้วใหญ่ถึงจะดีขึ้น แต่เพลินจนเลยเวลาปฏิบัติ

มักอ้างว่าสายเสียแล้ว มักอ้างว่ายังเช้าอยู่ เลยเวลาปฏิบัติธรรมแล้ว ต้องไปทำอย่างอื่นแทน ตอนนี้สายเกินไป หรือไม่ก็เพิ่งจะตี ๓ ตี ๔ เอง ขอนอนอีกสักชั่วโมงหนึ่ง ยังเช้าอยู่เลย แล้วเราก็จะไม่ได้ทำอะไรเลย

เพราะฉะนั้น..คนที่ขี้เกียจ ไม่ทำงานทางโลกยังพอทน ถ้าทางธรรมนี่เราตกเป็นทาสกิเลสแน่นอน ถ้าเป็นทาสให้พวกกิเลสจูงจมูก ก็แปลว่าเราต้องยังเวียนว่ายตายเกิดมาทนทุกข์อีกนับชาติไม่ถ้วน

ดังนั้น...ถ้าพิจารณาแล้วหลักธรรมของในหลวงรัชกาลที่ ๙ ที่สอนพวกเราก็คือ ให้พวกเรามีความเพียร ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติหน้าที่ทั้งทางโลกและทางธรรมจนเกิดผล ผลที่เกิดตัวเราเองเสพเสวยเป็นคนแรก ดีก็อยู่ที่ตัวเรา ชั่วก็อยู่ที่ตัวเรา ดังนั้น..เรื่องของการอยู่กับขันธ์ ๕ คือร่างกายนี้ จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีสติสัมปชัญญะและปัญญามาก ๆ เพราะว่าเราสามารถใช้ร่างกายนี้สร้างได้ทั้งความดีความชั่ว ถ้าไม่เร่งทำความดีให้มากไว้ ถึงเวลาความชั่วเข้ามา เราก็จะไม่มีแรงต่อต้าน ก็จะพ่ายแพ้ตกเป็นทาสกิเลส

แต่ถ้าเราเพียรพยายามต่อสู้ ถึงทุกข์ยากลำบากเพียงไหน ท้ายสุดเราก็จะเป็นผู้ชนะ โดยเฉพาะถ้าหากว่าถึงที่สุดแห่งชัยชนะคือ สามารถก้าวล่วงจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพาน

ลำดับต่อไปก็ให้ทุกท่านตั้งใจภาวนาและพิจารณาตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านบ้านเติมบุญ
วันศุกร์ที่ ๖ ธันวาคม ๒๕๖๒
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย ทาริกา)