[วาโยรัตนะ]

๒๒."ตะลุยเกาะพระฤๅษี" (หลวงพ่อครับ คนอื่นเขาอยากกลับบ้าน แต่หนูอยากกลับวัด ๑)

ตามกฏของวัดท่าขนุนและด้วยความเมตตาของหลวงพ่อ ใครที่อยู่วัดในพรรษาที่ผ่านมา สามารถลากลับไปเยี่ยมบ้านได้ ๑๕ วัน ถ้าเป็นช่วงปกติคือไม่ใช่ช่วงเข้าพรรษา หากอยู่วัดเป็นเวลาหนึ่งเดือน (๓๐-๓๑ วัน ) สามารถลาได้ ๗ วัน ถ้าใครอยู่วัดในระยะเวลาสองเดือนขึ้นไปลาได้ ๑๕ วัน (นับตั้งแต่วันที่ออกจากวัดวันแรก)

ส่วนใครจะขอลาไปไหนนั้น ต้องทำการกราบเรียนแจ้งหลวงพ่อและลงบันทึกประจำวันที่ "โรงพัก"...(เอ้อ..! ขออภัยครับ... แต่เป็นไปเพื่อความบันเทิง คำเตือน โปรดระวังอย่าใส่ "มุกตลก" มากเกินไป ไม่เช่นนั้นอาจจะโดน......เป็นเวลา ๑ เดือนได้ สตรีและเด็กมีครรภ์ กรุณาอย่าเลียนแบบ เพราะนี่คือความสามารถเฉพาะส่วนบุคคล) ขออภัย ลงบันทึกใน "สมุดบันทึกการลา" ซึ่งในนั้นต้องแจ้งรายละเอียดดังนี้ว่า

ลากี่วัน ? เริ่มตั้งแต่วันไหนและจะกลับถึงวัดวันที่เท่าไร ? ลาไปแห่งหนตำบลใด ? เหตุผลในการลา (ไปทำไม ?) ไปกี่ท่าน ? (หากมีเพื่อนร่วมเดินทาง ต้องแจ้งด้วย) เบอร์โทรศัพท์ของผู้ลา ทั้งหมดนี้เพื่อให้คณะสงฆ์ได้รับทราบและเพื่อประโยชน์ในกรณีเกิดเหตุฉุกเฉินและที่สำคัญ หากกลับมาไม่ทันในระยะเวลาที่แจ้งเอาไว้โดยไม่มีเหตุผลอันสมควร ถือว่าไม่มีความรับผิดชอบและไม่มีความตรงต่อเวลา

ทางวัดจะเชิญให้เก็บข้าวของส่วนตัว (ของวัดห้ามเอาไป..!) ภายใน ๒๔ ชั่วโมง แล้วขอเชิญย้ายตัวเองออกไปจากวัดภายใน ๒๔ ชั่วโมงเช่นกัน.....อันนี้สมดังประโยคที่ว่า "บ้านเมืองมีขื่อมีแป" วัดท่าขนุนเองก็เช่นกัน เป็นไปเพื่อประโยชน์ของส่วนรวมและฝึกตนให้มีความรับผิดชอบครับ

สิ่งหนึ่งที่ทุกท่านตั้งตารอ ก็คือเมื่อออกพรรษาแล้ว จะได้ขอลากลับไปเยี่ยมบ้านหรือตามแต่ละท่านตั้งใจเอาไว้ สืบเนื่องจากมี "โยมอุปัฎฐาก" สองท่าน คือ โยมหม่อมและโยมเอก มาปฏิบัติธรรมด้วยที่วัดท่าขนุน ก่อนจะถึงกำหนดลาของกระผม จึงได้ปรึกษากันว่า ก่อนเดินทางไปภูเก็ตจะไปปฏิบัติธรรมที่เกาะพระฤๅษี ๓ วัน แล้วจึงออกเดินทางไปภาคใต้ต่อ แวะจังหวัดสตูล ไปปฏิบัติธรรมที่นั้น อีก ๑ วันและนำพระแก้วใสขนาด ๙ นิ้วไปถวายกฐินที่วัดนั้น แล้วจึงเดินทางเข้าจังหวัดภูเก็ต