[เถรี]

พระอาจารย์เล็ก : ท่านนั่งโซฟายาวอยู่แล้วหันไปกราบพระด้านหลังซึ่งเป็นพระประธาน คือก่อนประชุมท่านจะไหว้พระก่อน ท่านจะเอี้ยวหลังกลับไปกราบ พอหันกลับมานี่ดำไปครึ่งหนึ่งแล้ว บรรดาพี่ ๆ น้อง ๆ ที่ไม่รู้ลีลาก็เป็นอันว่าคุณรับไปเต็ม ๆ ก็แล้วกัน พวกนกรู้นี่เผ่นไปอยู่ท้ายแถวกันหมด

แล้วบางทีท่านก็ต้องด่าฝาก คือลักษณะว่าถ้าด่าคนอื่นตรง ๆ คงไปไม่รอด เขาคงขาดใจตายแน่นอน ก็จะด่าหลวงตาบ้าง ด่าอาตมาบ้าง จนคนอื่นรู้สึกว่าไอ้สองคนนี้โดน ไม่ใช่ตัวเอง นั่นแหละ..เดี๋ยวจะเลี้ยวกลับมา นี่เป็นลีลาหนึ่งที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านเมตตาสั่งสอน ต้องบอกว่า “ทุบ” พวกเรามา จนกระทั่งอาตมาต้องไปนั่งเขียนกลอนที่ว่า “มีดดีต้องตี เหล็กดีต้องทุบ” ลักษณะอย่างนั้น

ในส่วนที่ท่านให้กับพวกเรา ต้องบอกว่าเป็นทั้งหลักธรรม เป็นทั้งแบบอย่าง เป็นลีลาในการปกครองและสั่งสอนลูกศิษย์ ซึ่งขอย้ำว่า ในส่วนของพระผู้ใหญ่ที่ท่านสอนเรา ท่านไม่ได้สอนด้วยคำพูดอย่างเดียว แต่การกระทำของท่านทุกอย่าง เป็นตัวอย่างให้เราลอกเลียนแบบได้ แต่เนื่องจากว่าการที่หลวงตาก็ดี อาตมาก็ดี ลอกเลียนแบบใกล้ชิดจนเกินไป ก็มีบางท่านที่ไม่ชอบใจ แล้วก็ไปกล่าวหา จนกระทั่งมีการประชุมสงฆ์เพื่อที่จะตำหนิข้อประพฤติตรงนี้ ซึ่งอาตมายังจำได้แม่นที่สุด ที่หลวงตาท่านแก้ข้อกล่าวหาว่า “ก็ในเมื่อกูเป็นลูกช้างก็ต้องขี้ตามพ่อช้าง ให้กูขี้แบบหมาไม่ได้” นี่คือลักษณะที่ว่าหลวงพ่อท่านเมตตาสั่งสอนพวกเรามา

ในสิ่งที่ได้มาในชีวิตนี้ ต้องบอกว่าชีวิตทั้งชีวิตก็เกิดจากการปลุกปั้นของท่าน พ่อแม่ให้ร่างกาย ให้เลือดเนื้อเรามา แต่ในส่วนของจิตวิญญาณ เกิดจากการเมตตาช่วยแนะนำ ขัดเกลา สั่งสอนพวกเรา จนกระทั่งมานั่งอยู่ตรงจุดนี้ แม้ว่าความดีไม่ได้หนึ่งในล้านของหลวงพ่อท่านก็ตาม แต่จะพยายามรักษาปฏิปทาและแนวทางการปฏิบัติที่ท่านเมตตาสั่งสอนและแนะนำพวกเรามา

หลวงตาจะเปรียบไว้ว่าพวกเราต้องเป็นหัวรถจักร ถึงเวลาถ้าเขาเอาตู้มาเกี่ยว อย่างไรเราก็ต้องลากเขาไป ฉะนั้น..ญาติโยมโปรดอย่าเกี่ยวมาก เพราะหลวงตาท่านสุขภาพไม่ค่อยดีแล้ว หรือไม่ก็ไปเกี่ยวหลวงตาท่านมาก ๆ หน่อยก็แล้วกัน อาตมาจะได้เบาลงนิดหนึ่ง

ฉะนั้น..ทั้งหลายทั้งปวงที่หลวงตาท่านเมตตามาสงเคราะห์ตรงนี้ ก็เพราะได้เห็นว่า พวกเราทั้งหมดที่ปฏิบัติตามแนวปฏิปทาที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านสอนมา โดยเฉพาะในส่วนของความกตัญญูกตเวที ซึ่งเมื่อครู่นี้สมเด็จพระศรีอาริยเมตไตรยท่านก็ยังชื่นชม ท่านบอกว่า “ถ้าเรารักษาความกตัญญูกตเวทีลักษณะอย่างนี้ได้ พร้อมกับตั้งใจรักษากรรมบถ ๑๐ ได้ ท่านยืนยันว่าท่านสงเคราะห์ให้ได้ ถ้าใครไปพระนิพพานชาตินี้ไม่ได้ ถึงสมัยของท่าน ท่านรับอาสาพาไปเอง”