[เถรี]

ถาม : การที่เราสาธุ ถ้าเราคิดในลักษณะว่า สิ่งที่เขาทำดีแล้ว แต่ไม่ได้คิดว่า เราไม่มีโอกาสทำแต่เขาได้ทำ แบบนี้เราก็สามารถได้บุญใช่ไหมครับ ?
ตอบ : บอกแล้วว่าถ้าวางกำลังใจไม่ถูกก็ได้น้อย ต้องเป็นความยินดีในลักษณะที่ประกอบไปด้วยมุทิตาจริง ๆ เห็นเขาทำความดีขณะที่เราไม่มีโอกาสทำ เราก็พลอยยินดีกับความดีของเขา

ถ้าหากว่าเราวางกำลังใจผิด ซึ่งปัจจุบันนี้ส่วนใหญ่ผิดกัน ก็คือสาธุปัจจุบันของเรานี้ก็คือ "กูจะเอาบุญของมึง" วางกำลังใจผิดจะได้น้อย และขณะเดียวกันเราเองไม่ได้อยู่ในลักษณะที่ไม่สนใจหรือสักแต่ว่าทำ สักแต่ว่าทำนี้มี ๒ อย่าง อย่างแรกคือกำลังใจเกินจนกลายเป็นอุเบกขาไปแล้ว ถ้าลักษณะอย่างนั้นจะได้ เพราะว่าเราเองรู้ว่าอะไรดีอะไรชั่วก็พลอยยินดีไปด้วย เพียงแต่สภาพจิตประกอบด้วยอุเบกขา ไม่มีตัวมุทิตาที่ประกอบไปด้วยความปีติอย่างแท้จริง

แต่ขณะเดียวกันอีกอันหนึ่งก็คือ ไม่ได้ใส่ใจ สักแต่ว่าสาธุไป อันนั้นก็เท่ากับวางกำลังใจผิด อานิสงส์ที่ควรได้ก็จะน้อยลง