[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "แนวโน้มของวิทยานิพนธ์หรือสารานิพนธ์ของ มจร.จะยากขึ้นเรื่อย ๆ เขาต้องการจะยกระดับมหาวิทยาลัย อย่างของวัดท่าขนุนมีเรียนกันอยู่ ๖ รูป ต้องไปหาข้อมูลยันภาคอีสาน ภาคเหนือ ยันเชียงราย อุบลราชธานี

ที่เขาต้องการยกระดับขึ้นมาก็เป็นความดีอย่างหนึ่ง แต่สิ้นเปลืองมาก อย่างพระที่วัดนัดท่าน ว.วชิรเมธีไว้ ปรากฏว่าท่านมีงานด่วน ท่านเข้ากรุงเทพฯ พระเราไปถึงเชียงรายแล้วโทรศัพท์ถาม ท่านบอกท่านอยู่กรุงเทพฯ วิ่งสวนทางกัน คงคิดว่าเหมือนหลวงพ่อวัดท่าขนุนกระมัง ? นัดแล้วก็เป็นอันว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไร นัดซ้อนก็ไม่รับ

ที่อื่นส่วนใหญ่แล้วจะดูในเรื่องของผลประโยชน์ที่ได้รับ มีอยู่ครั้งหนึ่งอาตมาไปออกกิจนิมนต์สวดมนต์บ้านโยม เป็นบ้านเพิงหมาแหงนชั้นเดียวเตี้ย ๆ มี ๔ ห้อง โยมที่เป็นพ่อเห็นแล้วดีอกดีใจ “หลวงพ่อเล็กมาเอง ไม่นึกเลยว่าบ้านผมก็จะมา” อาตมาบอก “โยมรู้ไหมว่าอาตมาเองยังต้องไปตามคิวเลย ถ้าไม่ได้คิว เขาไม่ได้จัด ก็ไม่ได้ไป” อาตมามอบหน้าที่ให้พระท่านเป็นคนจัดกิจนิมนต์ ถ้าไม่ได้คิวก็ไม่ได้ไป เพราะฉะนั้น...จะไปหวังว่าเจ้าอาวาสจะได้ไปทุกงานไปทุกที่..ที่นี่ไม่ใช่ คราวนี้คิวบ้านคนรวยอาตมาไม่ได้ไป ได้ไปบ้านคนจน เขาก็ดีอกดีใจ คิดว่าอาตมาจะรับแต่บ้านคนรวยกระมัง ?

ความยุติธรรมดีอยู่อย่างคือคนตำหนิไม่ได้ แต่ในขณะเดียวกันบางที่เขาไปเลือกถึงผลประโยชน์ที่จะได้ ถ้ามากกว่าก็จะไปทางด้านนั้น หรือไม่ถ้าอยู่ระดับใกล้เคียงกัน ใครที่มีอำนาจให้คุณให้โทษมากกว่าก็จะไปที่นั่น ซึ่งลักษณะอย่างนี้ไม่น่าจะใช่ แต่เขาก็ทำกันจนเป็นปกติแล้ว

อย่างเมื่อเช้าคุณหญิงเชอรี่มาก็ต้องนั่งแปะกับเพื่อน ที่นี่ยุติธรรมมาก ถ้ามาที่นี่ราคาเดียวกันหมด"