[เถรี]

หลักการที่สองก็คือ กุสลสฺสูปสมฺปทา แปลว่า จงปฏิบัติความดีให้ถึงพร้อม ซึ่งก็คือตรงกันข้ามกับความชั่วที่ได้กล่าวมา ได้แก่ การปฏิบัติใน กายสุจริต วจีสุจริต และมโนสุจริต

กายสุจริต ก็คือ เว้นจากการฆ่าสัตว์ เว้นจากการลักทรัพย์ เว้นจากการประพฤติผิดในกาม เว้นจากการดื่มสุราเมรัย ถ้าหากเรางดเว้นสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ได้ แปลว่า เราเป็นผู้มีกายสุจริต คือประพฤติดีพร้อมทางกาย

ถ้าหากเว้นจากการพูดโกหก เว้นจากการพูดส่อเสียด เว้นจากการพูดคำหยาบ เว้นจากการพูดเพ้อเจ้อไร้ประโยชน์ ก็แปลว่าเราเป็นผู้ปฏิบัติดีถึงพร้อมทางวาจา เรียกว่ามีวจีสุจริต

ถ้าหากว่าเราไม่คิดโลภมาก อยากได้ของคนอื่นจนผิดศีลผิดธรรม ไม่คิดโกรธเกลียดอาฆาตพยาบาทผู้อื่น มีความเห็นถูกตามคำสอนของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็แปลว่า เราเป็นผู้ประพฤติปฏิบัติถึงพร้อมในด้านมโนสุจริต ก็คือถึงพร้อมด้วยความดีทางใจ

ในเมื่อหลักการของเราที่กล่าวว่า ให้งดเว้นจากการกระทำความชั่วทั้งปวง ให้ปฏิบัติความดีให้ถึงพร้อม ก็ยังไม่สามารถที่จะล่วงพ้นจากกองทุกข์ได้ ตามที่องค์สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงบรรลุมาแล้ว พระองค์จึงได้ตรัสถึงหลักการสุดท้ายว่า สจิตฺตปริโยทปนํ แปลว่า จงชำระจิตของตนให้ผ่องใสบริสุทธิ์โดยสิ้นเชิง