[ลัก...ยิ้ม]

มรณานุสติยังอ่อนอยู่

สมเด็จองค์ปฐม ทรงตรัสสอนเรื่องมรณานุสติยังอ่อนอยู่ มีความสำคัญดังนี้

๑. “ในเมื่อรู้จิตตนเองว่า ยังอ่อนเรื่องการนึกถึงความตายอยู่ก็ต้องเร่งรัดตนเอง เช่น คิดถึงเรื่องในพระสูตร คือ ท่านปฏาจาราเถรีที่พิจารณาว่า ความตายมีได้ทั้งปฐมวัย-มัชฌิมวัยและปัจฉิมวัย แล้วหวนนึกถึงคำสั่งสอนขององค์สมเด็จปัจจุบัน ตรงที่ทรงตรัสว่าเมื่อความตายเข้ามาถึงเรา คนที่เรารักมีบิดา-มารดา สามี-บุตร-ธิดา เป็นต้น ก็ไม่สามารถจักช่วยเราได้ มีแต่จิตของเราเอง จักต้องไปตามกฎของกรรมแต่เพียงผู้เดียว แม้ในขณะเดียวกันคนที่เรารัก มีบิดา-มารดา-สามี-บุตร-ธิดา จักตาย เราก็ช่วยเขาไม่ได้เช่นกัน เขาก็จักต้องไปตามกรรมของเขา”

๒. “ถ้าพวกเจ้าเอามาพิจารณา ว่าหากจิตของตนเองกำหนดรู้อยู่ถึงความตาย พฤติการณ์ของบุคคลใดเล่า จักมีประโยชน์แก่จิตของเราที่พึงจักไปสนใจ มีแต่กรรมของเราเท่านั้นที่พึงควรจักสนใจ เพราะเมื่อตายไปแล้ว มีแต่เราเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งแห่งตน จุดนี้จักทำให้ไม่ประมาทในชีวิต และวางเรื่องของคนอื่นลงได้อย่างสนิทใจ”

๓. “ให้พยายามถามจิตตนเองบ่อย ๆ ว่าหากตายตอนนี้ ในขณะจิตนี้จักไปไหน กำหนดจิตให้รู้ลม รู้ตาย รู้นิพพานไว้เสมอ จิตจักมั่นคงอยู่ในอานาปาฯ มรณาฯ และอุปสมานุสติอยู่เสมอ ๆ จัดเป็นการซ้อมตาย และพร้อมที่จักตายอยู่ตลอดเวลาด้วยความไม่ประมาท มีเป้าหมายที่จักต้องไปจุดเดียวคือพระนิพพาน พยายามทำบ่อย ๆ ให้ชิน จิตก็จักเป็นฌานในการกำหนดรู้ลม-รู้ตาย-รู้นิพพาน เป็นอัตโนมัติได้ในที่สุด ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับความเพียรของจิต เราแต่ผู้เดียวเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งแห่งตน หรือจักต้องไปตามกฎของกรรมแต่เพียงผู้เดียว”