[เถรี]

ถาม : หนูเข้าไปในเฟซบุ๊ก รู้สึกว่าทุกข้อความที่เขาโพสต์มาเป็นสักกายทิฏฐิของเขา หนูก็เลยปิดทุกอย่าง เก็บตัวอยู่ในห้อง แล้วก็ภาวนา เกิดความรู้สึก.... มันค้าง พอถอนออกมา รู้สึกว่า....(ไม่ชัด)....
ตอบ : ถ้าทำได้ไม่เลิกจนถึงตอนนี้จะดีมาก เสียดายว่าทำได้แค่สองวัน

ถาม : พอหลังจากถอนออกมาแล้ว เมื่อก่อนเวลาเรามองธรรมชาติ มองต้นไม้รู้สึกสบายใจ แต่ว่าตอนนี้มองอะไรก็คิดว่า เรามาอยู่อะไรที่นี่ ไม่เห็นจะสวยงาม ไม่ใช่โลกของเรา ?
ตอบ : แล้วทำไมเราถึงได้โง่ขนาดนั้น ยึดติดรุงรังมาตั้งนาน

ถาม : หลังจากนั้นอะไร ๆ ก็เปลี่ยนไป แม้กระทั่งเวลาที่เราชอบอยู่คนเดียว จมอยู่กับความคิด อยู่ดี ๆ เราก็เบื่อ ไม่เอาแล้ว พอเห็นตัวเราไม่ทำ ก็รู้สึกเป็นอิสระ ต่างคนต่างอยู่ ไม่ฟุ้งซ่าน ?
ตอบ : รู้ว่าอะไรดีก็ทำ ไม่ใช่อยู่แค่สองวันแล้วก็กลับไปใหม่

ถาม : (ไม่ชัด)
ตอบ : จำได้ไหมที่บอกว่า ส่วนใหญ่พวกเราที่ไม่ก้าวหน้าเพราะยังไม่เข็ด ถ้าเข็ดเมื่อไรถึงจะก้าวหน้า ถ้าเราเบื่ออย่างเดียวโดยไม่เข็ดก็ยังอยากใหม่ ต้องรู้จักเข็ด รู้จักกลัว ก็จะสลัดออก บาลีว่า จาโค ละทิ้งไป ปฏินิสสัคโค สลัดทิ้งไป มุตติ อนาลโย หลุดพ้นโดยไม่มีความอาลัย ใกล้แล้ว...เอาอีกหน่อย

ญาติโยมส่วนใหญ่ได้ยินแล้ว เพราะฉะนั้น...ปิดโทรศัพท์ เลิกเล่น LINE เลิกเล่นเฟซบุ๊กสัก ๒ เดือน แล้วทุกอย่างจะดีขึ้น เคยอ่านเรียงความของเด็กไหม ? ที่เด็กเขาเขียนว่าอยากให้แม่สนใจเขาสักครึ่งหนึ่งของโทรศัพท์ ปรากฏว่าครูอ่านแล้วนั่งร้องไห้เลย เพราะว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกของครูเอง พอบอกอะไรแม่ก็บอกว่าไม่มีเวลา ไม่ว่าง แต่แม่นั่งเล่นโทรศัพท์ได้ ๓-๔ ชั่วโมงติดต่อกัน ลูกก็เลยบอกว่าอยากให้สนใจเขาสักครึ่งหนึ่งของโทรศัพท์ ยังดีว่าพวกเรายังไม่ถลำลึกมาก ไม่ถึงขนาดแชตไปแชตมาแล้วก็ฆ่าหั่นศพ...!