ดูแบบคำตอบเดียว
  #3  
เก่า 18-01-2010, 22:51
คิมหันต์ คิมหันต์ is offline
ทีมงานเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 663
ได้ให้อนุโมทนา: 26,519
ได้รับอนุโมทนา 88,284 ครั้ง ใน 1,256 โพสต์
คิมหันต์ is on a distinguished road
Default

บ่ายสองโมงถึงด่านอะนังกวีน (ทุ่งกันเกรา) รถต้องลงไปจอดรอการตรวจสอบใหญ่อีกที อาตมาถ่ายรูปที่ด่านไปสองรูป เจ้าหน้าที่ข้องใจมากว่าถ่ายไปทำไม ? ท่านนาวินบอกว่า “พระไทยไม่เคยเห็นการทำงานที่เข้มแข็ง เอาจริงเอาจังแบบนี้มาก่อน เลยถ่ายเอาไว้ดูเป็นที่ระลึก...” ทหารบ้ายอได้ยินเข้าเลยยอมปล่อยผ่านแต่โดยดี..!

ท่านนาวินว่าพ้นจากอะนังกวีนแล้ว ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องทหารกะเหรี่ยงกันอีกต่อไป เพราะพ้นเขตอิทธิพลของพวกเขาแล้ว อาทิตย์ก่อนทหารกะเหรี่ยงเพิ่งจะเผารถโดยสารไปคันหนึ่ง ญาติโยมกำลังเป็นกังวลว่าพวกเราจะเจอบ้างหรือไม่ ? ผ่านป่าทึบไปได้ไม่นาน โกนีก็ต้องเบรกหัวทิ่มอีกครั้ง เพราะทหารในชุดพรางถือเอ็ม.๑๖ ยืนจังก้าขวางทางอยู่..!


ด่านอะนังกวีน (ทุ่งกันเกรา) ด่านใหญ่ของรัฐกะเหรี่ยง

ทหารกะเหรี่ยง…” ท่านนาวินกระซิบ ขนาดพ้นเขตแล้วนะนี่..! ทูนขิ่นลงไปเจรจากับทหาร ขณะที่ผู้โดยสารลุ้นระทึกว่าจะออกหัวหรือออกก้อย อาตมาเห็นไอ้ลูกทหารตัวน้อยในชุดพราง ที่พยายามเต๊ะท่าให้ดูเหี้ยมหาญเป็นของน่ารักแทน ถามพลางชูกล้องให้ดูว่า “ขอถ่ายรูปได้หรือไม่ ?” ผลคือหัวหน้าชุดปฏิเสธอย่างเฉียบขาด..!

พวกนี้ปกติทำตัวเหมือนชาวบ้านทั่ว ๆ ไป พอจะตั้งด่านเถื่อนหารายได้ ก็จะเอาชุดทหารมาใส่ และขุดปืนที่ฝังไว้ขึ้นมา ถ้าเราถ่ายรูปไป เขากลัวทหารพม่าจะจำหน้าได้…” ท่านนาวินอธิบาย “เขาไม่ตั้งด่านนานหรอกครับ เอาทีห้าคันสิบคันแล้วก็หลบเข้าป่าไป จะได้ไม่ต้องรบกับทหารพม่า แล้วไปหาที่ตั้งด่านจุดใหม่ เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ใครไม่จ่ายมันเผารถทิ้งเลย ใครแจ้งทหาร ถ้ามันรู้เข้ามันตามฆ่าหมดทั้งบ้าน..!” โหดกว่าที่คิดแฮะ

ทูนขิ่นยอมจ่ายตามที่พวกเขาเรียกร้อง (เล่นเก็บจากผู้โดยสารล่วงหน้ามาแล้วนี่หว่า..!) ผ่านจากด่านกะเหรี่ยงนิดเดียวเป็นบ้านเต็งเง นี่มันเล่นตามตำราพิชัยสงคราม “ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด” ทหารพม่าไม่มีโอกาสรู้เลยว่า ข้างที่นอนของตัวเองแท้ ๆ ทหารกะเหรี่ยงตั้งด่านเก็บค่าก๊อกไปแล้ว..!

ลุยไปตามท้องนาได้ไม่นานเจอทหารอีกแล้ว ไอ้ตัวน้อยถามว่ามีน้ำหวานมาบ้างหรือไม่ ? ไอ้หนูเอ๋ย..ถ้าข้ารู้ว่าพวกเอ็งอดอยากยากแค้นปานนี้ คงขนมาให้เป็นคันรถแล้วว่ะ..! เจ้าลูกทหารกลืนน้ำลายด้วยความผิดหวัง เห็นแล้วน่าเวทนาแท้ ๆ อายุถึงสิบขวบหรือยังก็ไม่รู้ ? ต้องมาแบกปืนยาวท่วมหัวเป็นรั้วของชาติ เฮ้อ..!

จากด่านทหารเป็นด่านพระ จากด่านพระเป็นด่านทหาร กว่าจะมาถึงด่านเยตะกุน ก็ตกบ่ายสี่ครึ่ง ด่านนี้ทุกคนต้องลงเดินแถวเรียงหนึ่งไป อาตมาสามรูปหน้ามอมพอกันกับมอญพม่าแล้ว ถึงนั่งเฉยอยู่บนรถ ทหารก็ไม่ว่าอะไร ตรวจสอบเรียบร้อยก็ปล่อยพวกเรานั่งขดงอก่องอขิงกันต่อไปบนเส้นทางมหาวิบาก...

ด่านเยตะกุน บังคับให้ทุกคนต้องลงเดิน พ้นด่านแล้วจึงให้ขึ้นรถได้

แปลกอยู่อย่างหนึ่งก็คือ กำลังใจของอาตมาทรงตัวแนบแน่นโดยอัตโนมัติ ไม่ต้องภาวนาเลยแม้แต่น้อย ตลอดระยะทางที่ผ่านมาจนถึงบัดนี้ ยังไม่คลายตัวสักนิดเดียว รถติดให้เข็นกันอีกครั้งก็พ้นทางฝุ่น มาขึ้นทางลาดยางที่แคบพอวิ่งได้คันเดียว สภาพเหมือนกับวิ่งไปบนเตาขนมครกขนาดยักษ์ มองเห็นทะเลอันดามันลิบลิ่วอยู่แต่ไกล...

เหยียบ..เหยียบ..เหยียบ..” เสียงเชียร์จากข้างหลังดังประสานกันมา โกนีของเราก็บ้าจี้พอ พาไอ้เฒ่าวิ่งเอี๊ยดอ๊าดไปราวกับเหาะ ถึงบ้านแวกะลิมีทางแยกไปบ้านปะงา ทูนขิ่นให้ผู้โดยสารที่จะไปบ้านปะงาลงตรงนี้ จ่ายค่ารถไปปะงาให้เสร็จสรรพ บอกว่าไปส่งไม่ทัน มันจะค่ำแล้ว ให้หารถเมล์ไปกันเองก็แล้วกัน...

ข้างทางมีบ่อน้ำแบบใช้เชือกโพงอยู่ อาตมาลงไปตักน้ำล้างหน้าตาเนื้อตัวให้หายมอมหน่อย สั่งขี้มูกพรืดออกมา โอ้โฮ...ดำเป็นขี้โคลนเลยเว้ย..! จากบ้านแวกะลิ ข้ามทางรถไฟไปนิดเดียว เจอด่านจราจรมาตรวจสอบการเข้าเมืองว่าถูกต้องหรือไม่ ? รู้สึกว่าการแต่งตัวของจราจรพม่าจะหล่อเหลาเป็นหลักเป็นฐานที่สุด...
รูป
ชนิดของไฟล์: jpg 06-mm0008.jpg (99.0 KB, 776 views)
ชนิดของไฟล์: jpg mm0009.jpg (98.9 KB, 644 views)
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 25-06-2010 เมื่อ 14:30
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 101 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ คิมหันต์ ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา