[เถรี]

"ปีนี้ไม่รู้ตัวว่าโยมใส่ปัจจัยตอนบิณฑบาตมากันเยอะ อาจเป็นเพราะโดนผู้ติดตามล้วงบาตรไปตลอดทาง ก็เลยไม่รู้ ปรากฏว่าเจ้าหน้าที่เขานับเงินที่ใส่มาได้ ๕๐๐,๐๐๐ กว่าบาท ความจริงเดินบิณฑบาต ๒ ชั่วโมงได้ ๕๐๐,๐๐๐ กว่าบาทนี่น่าเดินทุกวันนะ...!

รู้สึกว่าตัวเองสาหัสสากรรจ์มากเลย เพราะว่าเดินรับบาตรมายังไม่ทันจะถึงปากทางเข้าลานธรรม นิ้วมือก็เป็นตะคริว ถึงเวลาก็ต้องวางบาตรแปะเอาไว้กับโต๊ะเพื่อให้โยมใส่ ถามโน่นถามนี่ไปเรื่อย โยมก็ดีใจว่าพระอาจารย์คุยด้วย หารู้ไม่ว่านิ้วเป็นตะคริวแล้ว เดินต่อไม่ได้ รอให้หายก่อนแล้วค่อยไปต่อ พอเดินไป ๆ ถึงหน้าศาลา ๑๐๐ ปีหลวงปู่สาย ตายละหว่า...ขาก็เป็นตะคริวด้วย ไม่น่าเชื่อว่าพออายุมากแล้ว อดข้าวแค่ ๓ วัน ร่างกายรวนไปหมด รู้สึกเหมือนกับหุ่นยนต์ ต้องคอยบังคับเขาว่า "เฮ้ย..อย่าเพิ่งล้ม"

สมุห์กอล์ฟเดินขึ้นเขาไป ก็พักหอบแฮ่ก ๆ ไป ๒ รอบ ตอนกลางคืนถึงได้สอนพระตอนให้โอวาทท่านว่า มัชฌิมาปฏิปทาไม่มีมาตรฐาน ๕๐ เปอร์เซ็นต์ ขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายและสติสมาธิของแต่ละคน เพราะฉะนั้น..หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกว่าท่านทรงฌานตลอดเวลา ไม่ยอมให้หลุดแม้แต่วินาทีเดียว ถ้าพวกคุณไปทำแบบนั้นบ้างก็บ้า เพราะจะเครียดมาก บางคนนั่งกรรมฐานได้ติดต่อกัน ๓-๕ ชั่วโมง นั่นพอดีของเขา แต่เรา ๓๐ นาทีจะประสาทกินแล้ว เพราะฉะนั้น..มาตรฐาน ๕๐ เปอร์เซ็นต์ไม่มี ต้องปรับให้พอดีของตนเอง ซึ่งไม่มีใครสามารถบอกกันได้ นอกจากสังเกตแล้วทำเอง"