"พอ ๘ โมงเช้ามาจัดแถวเคารพธงชาติ เสร็จแล้วก็ไปฝึกกันท่าอาวุธหรือแถวชิดกันต่อ ถามว่าฝึกถึงตอนไหน ? โดยปกติแล้วก็เที่ยง หลังจากนั้นก็ฝึกเดินแถวสวนสนามด้วยความพร้อมเพรียงไปยังโรงเลี้ยง มีเวลากินถึงบ่ายโมง แต่ปรากฏว่าบางวันเขาให้เดินสวนสนามไปถึงเที่ยง ๕๐ นาทีแล้วยังไม่ได้กินเลย ถ้าเจอครูฝึกอายุมาก ๆ หน่อยที่เขาเรียกกันว่า "จ่าแก่ ๆ" ก็จะได้กินเร็วหน่อย เพราะว่าส่วนใหญ่พวกเราตอนนั้น ก็จะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับลูก ๆ ของจ่า ถ้าหากว่ากินเร็วหน่อยก็ได้พักนิดหนึ่ง
บ่ายโมงเริ่มฝึก ไม่ว่าจะเป็นการฝึกระเบียบแถว ฝึกแถวชิด ฝึกท่าอาวุธ ฝึกยุทธวิธีในการรบ แล้วเลิกตอนไหน ? เลิก ๕ โมงเย็นเป่านกหวีดรวมพล แต่ไม่ได้ปล่อยนะ เลิกการฝึกไปวิ่งต่อ วิ่งไป กายบริหารไป กว่าจะได้พักไปอาบน้ำก็มืดค่ำ แล้วการอาบน้ำก็ไม่เหมือนสมัยนี้หรอก ส่วนใหญ่พอเป่านกหวีดปรี๊ดแรกเริ่มอาบ ปรี๊ดที่ ๒ ต้องเลิก บางทีปรี๊ดแรกกับปรี๊ดที่ ๒ ก็ติดกันเลย บางคนนี่ฟอกสบู่ลายพร้อยไปทั้งตัว ก็ต้องวิ่งออกไปทั้งอย่างนั้นแหละ
อาตมาเองหลายครั้งแล้ว ที่ต้องเอาผ้าขาวม้าจุ่มน้ำแล้ววิ่งตามไปให้เพื่อนเช็ดตัว"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 31-01-2017 เมื่อ 20:31
|