[เถรี]

ดังนั้น..ในส่วนที่ผมบอกกับพวกท่านในวันนี้ก็คือ ถ้าเรารักษากำลังใจของเราเอาไว้ในแง่ดี โดยยึดคุณพระศรีรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ยึดคุณของศีลเป็นที่พึ่ง รู้ไหมครับว่าคาถาบทที่ผมใช้เป็นประจำเลยขึ้นต้นด้วยอะไร ในเหรียญพุทธบารมีนั่นแหละครับ มีใครอ่านออกบ้างไหม ? “สัจจัง ปะระมัง โลเก สีละคุเณ อะนุตตะโร”

สัจจัง ปะระมัง โลเก สิ่งที่เที่ยงแท้ที่สุดในโลก สีละคุเณ อะนุตตะโร คือคุณของศีลที่ไม่มีอะไรประมาณได้ อายันตุ โภณโต อิธะ ทานะ สีละ เนกขัมมะ ปัญญา สะหะ วิริยะ ขันตี สัจจาธิษฐานะ สะเมตตุเปกขา ยุทธายะโว คัณหะ อาวุธาตีติ เขาเรียก คาถาอาวุธพระพุทธเจ้า ไม่ใช่ให้ท่องเฉย ๆ นะครับ

แต่ท่านบอกว่าพระพุทธเจ้ามีคุณความดีทั้ง ๑๐ อย่าง คือบารมี ๑๐ นี้ พระองค์ท่านถึงเป็นพระพุทธเจ้าได้ ถ้าหากว่าพวกเราปฏิบัติตาม เราก็เป็นพระพุทธเจ้าได้ แต่เราเป็นอนุพุทธะ คือผู้รู้ตาม อนุแปลได้ ๓ อย่าง แปลว่าน้อย แปลว่าภายหลัง แปลว่าตาม อนุภรรยาก็เมียน้อย อนุชนคือคนรุ่นหลัง อนุเคราะห์คือให้ความสงเคราะห์ตามไป หรือไม่ก็อนุโมทนา ยินดีตามไป

ในเมื่อเรารู้ตามพระพุทธเจ้า จึงเรียกว่าอนุพุทธะ เป็นผู้รู้ตาม ถ้าหากว่ารู้เองแต่ไม่สอนใคร เรียกว่าปัจเจกพุทธะ ผู้รู้เฉพาะตน แต่จะว่าไม่สอนท่านก็สอนนะ แต่ท่านสอนศีล สมาธิ ปัญญาเบื้องต้น ไม่สอนจนถึงมรรคผล ยกเว้นว่าใครมีวิสัยของความเป็นปัจเจกพุทธด้วยกัน ท่านก็จะสอนจนถึงที่สุด ถ้าเรายึดคุณพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งจริง ๆ ทั้งโลกนี้และโลกหน้าก็ไม่มีอะไรที่เราต้องกลัวเลย

พระนักธรรมตรีท่านเรียนกันมาแล้ว เวสารัชชกรณธรรม ธรรมที่ทำให้กล้า ข้อแรกคือศรัทธา ความเชื่อมั่น ความเลื่อมใสอย่างสุดจิตสุดใจ รัชกาลที่ ๖ ตรัสถามเสด็จในกรมหลวงชุมพรว่า “อาภากร..เธอไปเที่ยวเรียนวิชา เที่ยวไปสักยันต์ให้อยู่ยงคงกระพัน เธอคิดจะชิงราชบัลลังก์หรือ ?” พระเจ้าแผ่นดินถามอย่างนี้เป็นพวกเราก็เข่าอ่อนแล้ว..ใช่ไหม ? เสด็จในกรมหลวงชุมพรทูลว่า “ความคิดปรารถนาในราชบัลลังก์แม้แต่นิดเดียวก็ไม่เคยมี ถ้าหากว่าสิ่งที่เอ่ยมาไม่ใช่ความจริง ขอคุณพระอย่าได้คุ้มครองเลย” แล้วท่านก็ชักปืนใส่ปากอม เหนี่ยวไกหมดโม่เลย ไม่ลั่นแม้แต่นัดเดียว ถ้าเป็นพวกเราคงได้ "กุสลา ธัมมาฯ" กันไปแล้ว เพราะท่านเชื่อมั่นในคุณพระรัตนตรัยครับ

๑.ความเชื่อมั่นในคุณพระรัตนตรัย เชื่อมั่นในคุณพระรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ว่าดีจริง ๒.เชื่อมั่นในสิ่งศักดิ์สิทธิ์ อาจจะมีวัตถุมงคลอะไรบางอย่างที่เรายึดมั่นเป็นเครื่องรางของขลังไว้กับตัวของเรา ๓.เชื่อมั่นในผู้นำ คนนี้เก่ง มีความสามารถ พาเราไปรอดแน่ ๔.เชื่อมั่นในตัวเอง ทำอย่างไรที่เราจะก้าวไปให้ถึงจุดที่เชื่อมั่นในตัวเองได้ ..ต้องทำ ถ้าเราปฏิบัติธรรมแล้วเกิดผล จะค่อย ๆ สั่งสมเป็นความเชื่อมั่น เกิดความมั่นใจขึ้นทีละเล็กทีละน้อย แล้วท้ายที่สุดก็จะไม่หวั่นไหวต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดเลย