[เถรี]

พระพุทธเจ้าตรัสว่า พระองค์ท่านอยู่ในสมาคมของท้าวมหาพรหมก็ดี ของพระอินทร์ก็ดี ของท้าวมหาราชทั้ง ๔ ก็ดี ของกษัตริย์ก็ดี ของพราหมณ์มหาศาลก็ดี พระองค์ท่านไม่รู้สึกว่าหวั่นไหวเลย ก็คือไม่เก้อไม่เขินอะไรเลย ไม่ว่าเขาจะยิ่งใหญ่ขนาดไหนก็ตาม เพราะตถาคตมั่นใจในฐานะของตนว่าไม่มีผู้ใดคัดค้านได้ ตถาคตปฏิญาณว่าตรัสรู้แล้ว ไม่มีใครคัดค้านได้ว่าตถาคตตรัสรู้ไม่จริง เห็นความเชื่อมั่นของพระองค์ท่านไหม ? เกิดจากความสั่งสมความสามารถมาทีละเล็กทีละน้อย ชาติแล้วชาติเล่า จนกระทั่งตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ มั่นใจในความรู้ความสามารถของพระองค์ท่านเอง

ไปนึกถึงไกรทอง ชายไทยแท้ความสูงไม่น่าเกิน ๑๖๕ เซนติเมตร ตัวดำปี๋ ไปดวลกับชาละวัน พญาจระเข้ความยาว ๙ วา ก็ ๑๘ เมตรครับ ขนาดร่ายมนต์คาถาผูกปากไอ้เข้ไว้แล้ว ชาละวันอ้าปากกัดไม่ได้ ยังเอาคางเกยแพล่มเลย ถ้าเป็นเราก็ “กูตะกายขึ้นบกดินเป็นร่องไปแล้ว” แต่เขาบอกว่า ไกรทองเข้าชิดติดชนัก หอกยาวเกิน ติดตัวแล้วแทงไม่ถนัด จมน้ำสำลักไม่ยักหนี ทิ้งชนักควักมีดกรีดกุมภีล์ เชื่อดีต่อสู้ไม่รู้รา มั่นใจในความรู้ตัวเอง มั่นใจในฝีมือที่ครูบาอาจารย์อบรมมา “ไอ้จิ้งจกตัวแค่นี้..สบายมาก” ไอ้จิ้งจกตัวนั้นยาว ๙ วานะครับ..!

เวลาคุณต้องการความอยู่ยงคงกระพัน คุณต้องสร้างอำนาจจิตตัวเองขึ้นมา เห็นมีดเห็นปืนอย่าไปหวั่นไหวครับ ให้เห็นเป็นของเด็กเล่น ไอ้พลาสติกแค่นี้ทำอะไรกูไม่ได้หรอก ถ้าเรามั่นใจขนาดนั้นก็จะป้องกันตัวเองได้จริง ๆ เพราะฉะนั้น..เรื่องในลักษณะอย่างนั้นเราก็ต้องมีสิ่งที่ยึดมั่น ก็คือคุณพระรัตนตรัย ถ้าเราเกิดประสบการณ์จากการปฏิบัติมามากขึ้นไปเรื่อย ๆ ความเชื่อมั่นจะเพิ่มขึ้นตามระยะเวลา เมื่อความเชื่อมั่นเพิ่มขึ้นจนถึงที่สุด ก็ไม่หวั่นไหวในสิ่งหนึ่งสิ่งใด ยึดมั่นในพระรัตนตรัยอย่างแท้จริง ถึงเวลานั้นแล้ว กติกาความเป็นพระโสดาบันก็ไม่ไปไหนแล้วครับ

ที่พระท่านไปธุดงค์กัน ประโยชน์อย่างหนึ่งก็คือ เมื่อเผชิญกับอันตรายทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นคนร้าย ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ร้าย ไม่ว่าจะเป็นภูตผีปิศาจ ไม่ว่าจะเป็นเทวดาที่มากลั่นแกล้ง แต่ท้ายสุด ทุกอย่างต้องสยบลงด้วยอำนาจของคุณพระศรีรัตนตรัย ท่านก็จะเห็นว่า ไม่มีอะไรเหนือกว่าคุณพระรัตนตรัยอีกแล้ว ครั้งที่ ๑ ที่ ๒ ที่ ๓ ที่ ๔ ที่ ๕ ความมั่นใจจะเกิดขึ้นท่วมท้นทุกขณะ ท้ายที่สุดก็ยึดมั่นโดยไม่คลอนคลาย นั่นคือกติกาความเป็นพระโสดาบันข้อแรก คือ เคารพพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์อย่างจริงจัง ก็เหลือแต่ทวนศีลตัวเองให้บริสุทธิ์ เพิ่มความรู้สึกว่าเราต้องตาย ....(ไฟล์ไม่สมบูรณ์ เสียงขาดหายเพียงเท่านี้)....


พระครูวิลาศกาญจนธรรม
ให้โอวาทงานอุปสมบทหมู่ ๑๐๐ ปี หลวงปู่สาย
วันที่ ๑๙ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษรโดยรัตนาวุธ)