[เถรี]

"ท่านอาจารย์พระมหาทรงกลดเป็นมะเร็งตับ อาจจะเป็นเพราะว่าเป็นนักภาวนา ก็เลยไม่รู้สึกอะไร อาตมาถามว่าไม่ปวดบ้างเลยหรือ ? เพราะหมอเขาบอกว่าถ้าปวดมากต้องฉีดมอร์ฟีน ท่านอาจารย์พระมหาทรงกลดบอกว่าตื้อ ๆ ก็คือรู้สึกแน่นอึดอัดเฉย ๆ ไม่รู้สึกอย่างอื่น

ถือว่าโชคดีเป็นอย่างยิ่ง เพราะปกติมะเร็งนี่ปวดเห็นดาวเห็นเดือนเลย ต้องฉีดมอร์ฟีนกันครั้งแล้วครั้งเล่า ฉีดจนติดมอร์ฟีนไปเลย ถ้าใครไม่อยากจะปวดแบบนั้น ก็ต้องภาวนาให้ได้อย่างท่าน

อานาปานสติระงับกายสังขาร ก็คือ ช่วยตัดความรู้สึกทางร่างกายออกไป เพราะว่าสมาธิไปจับอยู่ที่การภาวนาแทน ในเมื่อสมาธิจิตไปอยู่กับการภาวนา ไม่รับรู้อาการทางร่างกาย ถึงเจ็บเหมือนไม่เจ็บ ปวดก็เหมือนไม่ปวด ฉะนั้น...ท่านอาจารย์พระมหาทรงกลดก็ถือว่า เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนในเรื่องของอานาปานสติระงับกายสังขารได้ ไม่ต้องเจ็บปวดทรมานมาก

รดน้ำศพเสร็จ ท่านอาจารย์พระมหาทรงกลดก็ตามอาตมากลับกุฏิไปด้วยความเคยชิน ไม่รู้ว่าตัวเองตายแล้ว ต้องบอกว่า “มีโลงก็ไปนอนโลงสิโว้ย...! อย่ามายุ่งที่นี่” ต้องให้สติท่านหน่อย"