[เถรี]

คราวนี้อาตมภาพเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตัวเองจะมีชีวิตอยู่ได้นานเท่าไร เนื่องเพราะว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ท่านครอบครูเป่ายันต์เกราะเพชรให้ ท่านประกาศให้ครอบครูทั้งวัด ให้พวกเราภาวนาจับภาพพระล่วงหน้าเป็นเดือน ๆ เพื่อที่จะรับการครอบครู แต่คณะกรรมการสงฆ์วัดท่าซุงในยุคนั้น ไม่ทราบว่าเห็นอย่างไร ปรึกษาหารือกันแล้วบอกว่า การเป่ายันต์เกราะเพชรเป็นภาระของหลวงพ่อท่านเท่านั้น พวกเราไม่ควรที่จะวัดรอยเท้าครูบาอาจารย์ด้วยการไปครอบครู..!

กระผม/อาตมภาพถือว่าสิ่งใดที่ครูบาอาจารย์สั่ง สิ่งนั้นเราต้องทำด้วยชีวิต แม้ว่ากรรมการสงฆ์ประกาศห้ามครอบครูก็ช่างเถอะ เราจะทำ ก็เลยไปหาโยมศุภาพร ปุษยะนาวิน อดีตภรรยาท่านเจ้าคุณหลวงตาวัชรชัย บอกว่า "ป้าศุ..รบกวนทำพานไหว้ครูให้หน่อยจ้ะ" ก็มีรุ่นน้องคือท่านชาติชายอีก ๑ รูป มาขอพานไหว้ครูด้วย

ป้าศุมองหน้าเด็กน้อยสองราย เพราะว่าอาตมภาพตอนนั้นแค่ ๗ พรรษา ท่านชาติชายยิ่งแล้วใหญ่ ๒ พรรษาเท่านั้น ป้าศุมองหน้าแล้วก็ถอนหายใจเฮือก...! "หลวงพี่เจ้าขา สองคนรวมกันยังไม่ถึง ๑๐ พรรษาเลย จะงัดข้อเขาไหวหรือ ?"

อาตมภาพก็แจ้งป้าศุไปว่า "โยมก็รู้ว่านิสัยอาตมภาพเป็นอย่างไร ? อะไรที่พ่อสั่ง..ต่อให้ตายก็ต้องทำ..!" ป้าศุก็เลยตัดสินใจว่า "เอาอย่างนี้ เดี๋ยวโยมจะทำพานเผื่อพระผู้ใหญ่ที่รับใช้หลวงพ่ออยู่แถวนั้นด้วย ถ้าโดนก็จะได้มีคนโดนด้วยกัน..!" เข้าท่า..ป้าคิดหาวิธีแก้ให้ได้

ก็สรุปว่าป้าศุทำพานไหว้ครูไปให้ ๙ ชุด น่าเสียดายมาก เพราะว่าพระที่ได้รับการครอบครูเป่ายันต์เกราะเพชร ปัจจุบันนี้มีทั้งมรณภาพ มีทั้งสึกหาลาเพศไป แล้วก็มีทั้งออกจากวัดไปอยู่ที่อื่น ก็ต้องบอกว่า ตอนนี้ในวัดท่าซุงเหลือพระที่ได้รับการครอบครูอยู่แค่รูปเดียว เป็นใครอาตมภาพไม่บอก..!

แล้วอย่างที่บอกกล่าวไว้ก็คือว่า อาตมภาพนั้นพรรษาน้อยมากในช่วงนั้น เมื่อท่านชาติชายออกจากวัดมาไม่นานก็สึกหาลาเพศไป อาตมภาพก็กลายเป็นน้องเล็กสุดที่ได้รับการครอบครู ไม่ได้หมายความว่า ท่านที่สึกหาลาเพศไปแล้วไม่สามารถที่จะทำได้ ถ้ากลับมาบวชใหม่เมื่อไร ก็ใช้สิทธิ์เดิมของตัวเองได้

คราวนี้พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านสั่งเอาไว้ชัดเจนว่า อันดับแรกเลย การเป่ายันต์เกราะเพชร ต้องให้พระพุทธเจ้าสงเคราะห์เท่านั้น อย่าบังอาจใช้กำลังตนเองเป็นอันขาด ต่อให้แกคล่องตัวในสมาบัติ ๘ แค่ไหน ก็ได้ไม่ถึง ๒ เปอร์เซ็นต์ของพระพุทธเจ้าท่าน..!