"ทีนี้กุศลในรูปต่าง ๆ เช่น บริจาคเงินสำหรับทำการกุศล สำหรับช่วยศาสนาให้ยั่งยืน หรือช่วยให้คนอื่นพ้นทุกข์นั้น การทำกุศลนั้น ถ้าเราดูอย่างง่าย ๆ ทำไมเป็นการกุศล ก็เพราะว่าเป็นความสุข คนถามถามว่า อย่างให้เงินหมื่นบาทให้คนอื่นไป เราก็จนลงไปหมื่นบาทก็เป็นความทุกข์ จริงเป็นความทุกข์ แต่เป็นความทุกข์ในวัตถุหรือในเงินหมื่นบาทนั้นเพราะไม่ได้ใช้
แต่เรารู้ว่าเงินหมื่นบาทนั้นไปช่วยคนที่กำลังตกทุกข์ได้ยาก ถ้าเราเห็นหน้าคนที่ต้องตกทุกข์ได้ยากนั้นนะ เขามีความสุขขึ้น เขากำลังแย่เพราะว่าเขาถูกไฟไหม้ ส่งของไปให้เขา เขาก็ยิ้มแย้มแจ่มใสขึ้นมา เพราะว่ามีหวังแล้ว เราเห็นหน้าที่เขายิ้มแย้มแจ่มใส ไม่เห็นเงินทองแต่เป็นความสุข ว่าเราให้ความสุข
ข้อนี้ใครจะมาแย้งว่าได้ความสุขหรือ หน้ายิ้มแย้มของคนนั้นกินไม่ได้ ไม่ใช่เป็นทรัพย์เงินทอง แต่นั่นเป็นความสุขของเขา ซึ่งทำให้เป็นความสุขของเรา เราเห็นหน้าเขายิ้ม เราก็นึกเบิกบานใจและอิ่มใจว่า เขาว่าเราทำอะไรให้เขามีความสุข พ้นจากทุกข์
ในข้อนี้ คนที่มาบอกว่าเราจน เขาถูก เพราะว่าเรารู้ว่าเรามีเงินที่อุทิศไปให้คนอื่นเป็นการบริจาค ก็เป็นทาน ให้ทานนี้เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เรามีความสุข"
พระราชดำรัส ในโอกาสที่คณะชาวห้วยขวาง พญาไท เฝ้า ฯ ทูลเกล้า ฯ
ถวายเงินโดยเสด็จพระราชกุศลและต้นเทียนพรรษา
ณ พระตำหนักจิตรลดารโหฐาน วันอังคาร ที่ ๒๖ กรกฎาคม ๒๕๒๐
|