[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "การบริจาคเลือดเป็นการวัดกำลังใจของเราว่ากลัวตายมากน้อยแค่ไหน คนที่กลัวแล้วกล้าที่จะทำ ก็แสดงว่ามีกำลังใจเหนือกว่าความกลัว

ขอให้รู้ว่าความกลัวนั้นเป็นสัญชาตญาณอย่างหนึ่งของมนุษย์และสัตว์ทั้งปวง ในบาลีท่านบอกว่า อาหาระนิททัง ภะยะเมถุนัญจะ สามัญญะเปตัปปะสุภีนะรานัง

อาหาระ คือ การกิน ,นิททัง คือการนอน ,ภะยะ คือ ความกลัวภัย ,เมถุนะ คือ การเสพกาม ,สามัญญะ คือ เป็นปกติ ,เปตัปปะสุภีนะรานัง ของบรรดาสัตว์และคนทั้งหลาย

ถ้าไม่กลัวไปเสี่ยงทำโน่นทำนี่ที่เกินความสามารถ ก็อาจจะถึงแก่ชีวิตได้ในเวลาอันรวดเร็ว

ถึงจะเป็นเรื่องที่น่ากลัว แต่เราสามารถที่จะทำกำลังใจของเราให้ก้าวข้ามความกลัว เพื่อที่จะทำกิจกรรมนั้น ๆ ให้สำเร็จได้ แสดงว่าเรามีกำลังใจเหนือกว่าความกลัวอยู่บ้าง ทำไปนาน ๆ เดี๋ยวก็จะลืมไปเองว่าความกลัวเป็นอย่างไร

อาตมาทุกวันนี้ต้องแสวงหาความตื่นเต้นให้แก่ชีวิต เพราะไม่ค่อยกลัวอะไร อย่างเช่นถ้าอ่านหนังสือเรื่องผี ต้องไปอ่านในป่าช้า..! หรือไม่ก็อยากจะไปโดดบันจี้จั๊มพ์ แต่เขาดันไม่ให้พระโดด งวดนี้ก็เลยไปวิ่งถนนสายคาราโครัม เจอหินบ้าง หิมะบ้าง ถล่มมาตลอดทาง"