[เถรี]

ถาม : ในเรื่องของสังโยชน์ ๓ อย่างเรื่องศีลมีการเปรียบเทียบว่าตัวตายดีกว่าศีลขาด แล้วกรณีของการรู้ตัวว่าจะต้องตายนี่มีลักษณะให้ลองเทียบไหมคะ ว่าขนาดไหนถึงจะพอใช้ได้ ?
ตอบ : ทุกลมหายใจของเรานึกได้ไหมว่าเราจะต้องตายแน่ ถ้าสติรู้รอบ จะรู้อยู่ว่าเราจะต้องตายอยู่ทุกลมหายใจ เราหายใจเข้า ถ้าหยุดไว้แค่นั้นไม่หายใจออกเราก็ตาย เราหายใจออก ถ้าหยุดไว้แค่นั้นไม่หายใจเข้าเราก็ตาย ความรู้สึกกับลมหายใจจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ปัญญาจะมองเห็นเอง

ถ้าใจเราอยู่กับพระ อยู่กับความดีในกองกรรมฐาน โดยเฉพาะลมหายใจเข้าออก ก็แปลว่ากำลังใจของเราใช้ได้