[คิมหันต์]

วินจีวิ่งหารถขาขวิดทั้งวัน แกตั้งมาตรฐานสูงไปหน่อย คนขับต้องไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ กว่าจะเจอคันที่ราคาพอรับได้ตกค่ำพอดี เป็นโตโยต้าเก่า ๆ สีเขียวปี๋ คนขับชื่อ “โซยุนท์” หน้าตาเหมือนท่านอาจารย์จิต คงแก้ว ที่เคยสอนคณิตศาสตร์สมัยอาตมาเรียนอยู๋โรงเรียนมัธยมฐานบินกำแพงแสน อย่างกับแกะออกมาจากพิมพ์เดียวกัน ค่ารถวันละ ๒,๗๐๐ จั๊ต ค่าน้ำมันต่างหาก อาตมาควักย่ามวางมัดจำไป ๓,๐๐๐ จั๊ต กำชับให้พรุ่งนี้มาแต่เช้าหน่อย…

“ท่านอาจารย์ใหญ่จะไปด้วยครับ..” ท่านนาวินบอก “หา..ไปทำไมกัน...?” “วินจีเขานิมนต์ครับ...” ไอ้เวลล์เอ๋ย..ทำอะไรทำไมไม่ปรึกษาหารือกันก่อนวะ ? ผู้ใหญ่ไปด้วยแบบนี้มันจะไปสนุกอะไรออก จะทำลิงทำค่างอะไรก็ติดขัดไปหมด “หลวงปู่ครับ..ไม่ต้องให้ท่านอาจารย์ใหญ่ไปด้วยได้ไหมครับ..?” “จะเอาอย่างนั้นหรือลูก..?” “ครับผม..!”

หลวงปู่ปาน วัดบางนมโค องค์บูรพาจารย์ผู้เมตตาไปทุกเรื่อง

เกือบสามทุ่มเสียงอาจารย์ใหญ่เรียกลูกศิษย์ดังขึ้นมาถึงโบสถ์ “คะหยิ่นจี..! คะหยิ่นจี..!” ท่านนาวินลงไปดูว่าท่านมีอะไรถึงได้เรียกหากันแต่มืดแต่ดึกแบบนั้น หายไปเกือบชั่วโมงกลับมาบอกว่า “ท่านอาจารย์ใหญ่ไปด้วยไม่ได้แล้วครับ ท่านรื้อจีวรออกจากตู้มาเตรียมสำหรับเดินทาง ปรากฏว่าปลวกขึ้นเต็มตู้ไปหมด ต้องรื้อกันใหม่ทั้งกุฏิ ไม่มีเวลาไปกับเราแล้วครับ..!” อาตมาได้แต่กราบขอบพระคุณหลวงปู่อยู่ในใจ ท่านเมตตาไปทุกเรื่องจริง ๆ

คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป