[ลัก...ยิ้ม]

พระพุทธองค์ทรงสอนธรรมสั้น ๆ “เหตุทั้งหลายอยู่ที่ใจ ดับเหตุให้ดับที่ใจ เหตุเกิดตรงไหน ให้ไปดับที่นั่น” แล้วบอกให้หลวงพ่อพาไปเที่ยวให้ทั่ว ก้มลงกราบแล้วถอยออกมา พระพุทธองค์ทรงประทานม้าแก้วให้เป็นพาหนะตัวหนึ่ง พอขึ้นนั่งขี่ ม้าตัวนั้นก็พาเราสองคนไปเที่ยวที่ต่าง ๆ ทั่วไปหมด ล้วนเป็นที่ที่ไม่เคยเห็นในโลกมนุษย์เลย สวย ๆ แปลก ๆ เห็นแล้วไม่อยากกลับเลย

ได้ไปที่สระน้ำเป็นที่สถิตทิพย์วิมานของพระแม่ธรณี ได้พบต้นดอกไม้ทิพย์ ใครได้ดมก็จะระลึกชาติได้ เป็นต้นไม้ใหญ่ แผ่กิ่งก้านสาขากว้างใหญ่ ดอกมีแสงส่องประกายเจิดจ้า พุ่งขึ้นข้างบน ออกข้าง ๆ ลงข้างล่าง มีเทวดาเฝ้าอยู่ แสงที่ส่องกระทบกัน แปลกอยู่นิดหนึ่ง คือ ต่างจากแสงธรรมดา เพราะเมื่อแสงมากระทบกัน จะมีเสียงดังเหมือนแก้วกระทบกันและกัน มีเสียงไพเราะเหมือนเสียงบรรเลงเครื่องสายในวงดนตรีไทย ไม่เหมือนเสียทีเดียว แต่ไม่รู้จะยกตัวอย่างอะไร? ที่พอจะเปรียบเทียบได้กับสิ่งที่ผู้เขียนได้พานพบ ได้รับฟังการบรรเลง ที่พอจะยกเอามาเปรียบเทียบให้เกิดจินตนาการได้

นอกจากนั้นยังได้พบปราสาทแก้ว เงิน ทอง หยก พลอยสีต่าง ๆ เรียงรายไปหมด แพรวพราวละลานตาไปทั่ว ได้ไปพบสัตว์ในป่าหิมพานต์หลากหลายอยู่กันเป็นระเบียบ มีความเป็นมิตร พวกที่ตัวมีเกล็ด เกล็ดก็เป็นเพชรเป็นพลอย พวกที่ตัวมีขน ขนก็เป็นแก้ว น่าทึ่งจริง ๆ ผลไม้แต่ละชนิดก็มีแสงไม่เหมือนในโลกมนุษย์เรา มีสีสันสวยงามจับตา

ได้เข้าไปในถ้ำสมบัติ มีสมบัติมากมายมหาศาล เทวดาที่เฝ้าอยู่บอกว่าเป็นทรัพย์ยุคขององค์พระศรีอาริยเมตตรัย ในยุคนั้นมนุษย์จะอยู่ดีกินดี มีสันติสุข คนมีศีลธรรม ถามว่า “ถ้ำนี้อยู่ไหน?” เทวดาตอบว่า “อยู่ในโลกมนุษย์นั่นแหละ เป็นมิติซ้อนมิติอยู่ คนไม่มีบุญ มองไม่เห็นหรอก ทำให้คิดว่าครูบาอาจารย์เคยเล่าให้ฟัง แต่เราไม่เชื่อเอง” นอกจากนั้น ยังพบสิ่งแปลก ๆ อีกมากมาย จะกินผลไม้ก็ไม่ได้ ได้แต่เที่ยวชมเท่านั้น