[ชินเชาวน์]

ท่านเจ้าคุณสามารถทราบเหตุล่วงหน้า

ท่านเจ้าคุณพระภาวนาปัญญาวิสุทธิ์สามารถทราบเหตุการณ์ล่วงหน้าได้อย่างประหลาด ถ้าเหตุการณ์นี้มิได้เกิดกับตัวข้าพเจ้า ก็คงไม่กล้านำมาเล่า

เมื่อคราวงานพระราชทานเพลิงหลวงปู่พระพุทธบาทตากผ้า ข้าพเจ้าได้ร่วมเดินทางไปกับคณะลูกศิษย์หลวงพ่อวัดท่าซุง มีคุณหมอเพชรไพฑูรย์เป็นหัวหน้าคณะ ตอนขึ้นรถคุณพรทิพย์ได้นำซองจดหมายสีขาวมายื่นให้ข้าพเจ้าซองหนึ่งพร้อมกับเล่าให้ฟังว่า "หลวงพี่" ท่านเจ้าคุณพระภาวนาปัญญาวิสุทธิ์ได้ถามเธอว่า ข้าพเจ้าร่วมเดินทางไปด้วยหรือเปล่า เธอก็กราบเรียนท่านว่าไป ท่านก็ฝากซองนั้นมาให้ข้าพเจ้า ข้าพเจ้ารับมาดูเห็นในซองนั้นมีกระดาษสีขาวพับไว้เรียบร้อย มีมุมซองด้านหนึ่งท่านเขียนว่า "ยันต์" ใช้ที่เย็บกระดาษเย็บไว้เรียบร้อย เพื่อกันมิให้ของภายในหล่น ข้าพเจ้าก็ยกขึ้นจบแล้วก็เก็บไว้ในกระเป๋าถือ แล้วก็ไม่ได้คิดถึงซองยันต์นั้นอีกเลย พวกเราก็คุยกันสนุกสนามเหมือนทุกครั้ง ที่เดินทางไปไหว้หลวงปู่หลวงพ่อตามวัดต่าง ๆ ยามหิวใครมีอะไรก็นำออกมาแบ่งกันรับประทาน จนไปถึงที่หมายก็ลงจากรถไปร่วมงานพระราชทานเพลิง เสร็จแล้วก็เดินกลับมาขึ้นรถ ตอนขากลับก็ตกลงกันว่า จะเลยแวะไปไหว้หลวงพ่อพระพุทธชินราชที่พิษณุโลก เมื่อรถแล่นมาถึงเชียงใหม่ก็เกิดขัดข้อง คนขับจึงจอดรถทางด้านซ้ายของถนน ด้านตรงข้ามเป็นศาลเจ้ามีคนนั่งนอนอยู่ ๔ - ๕ คน รถที่ไปเป็นรถตู้ มีคนขับ ๑ คน ผู้ช่วย ๑ คน ข้าพเจ้านั่งอยู่ด้านหลังคนขับ พอจอดรถแล้วคนขับก็ลงจากรถ เมื่อหยิบเบาะที่รองนั่งออก ใต้เบาะเป็นคล้ายหม้อน้ำ ข้าพเจ้าเคยเห็นแต่รถที่มีหม้อน้ำอยู่หน้ารถ เมื่อหยิบเบาะออกแล้วผู้ช่วยก็เปิดฝาหม้อน้ำนั้นทันที น้ำก็พุ่งขึ้นมาอย่างแรง ผู้ช่วยก็ใช้นิ้วอุดไว้ แต่น้ำนั้นร้อนมากเขาทนไม่ไหวจึงชักมือหนีออกมา น้ำก็พุ่งขึ้นมาอย่างแรงและพุ่งใส่หน้าข้าพเจ้าเต็มหน้า รู้สึกร้อนจัดเหมือนน้ำที่กำลังเดือดพล่านอยู่บนเตา ข้าพเจ้าร้องลั่นด้วยความร้อนและตกใจ จำได้ว่าร้อง "โอ๊ย ! ร้อนจัง ๆ ขอทางลงหน่อย" แล้วก็พรวดพราดก้าวลงจากรถไปยืนซับน้ำอยู่ข้างล่าง นอกจากจะพุ่งใส่หน้าข้าพเจ้าแล้ว น้ำนั้นก็กระเซ็นไปถูกขาคุณพรทิพย์ แต่เธอไม่เป็นอะไรมากนักเพราะเธอสวมกางเกงหนาและขายาว จึงไม่รู้สึกร้อนมากเหมือนข้าพเจ้า เพราะใบหน้าข้าพเจ้าไม่มีอะไรปิดบังเลย ดีว่าหลับตาเสียทัน มิฉะนั้นนัยน์ตาอาจจะเจ็บมากหรือบอดก็ได้ ต่อจากนั้นคุณหมอเพชร ฯ ก็ชวนไปไหว้ที่ศาลซึ่งอยู่ตรงข้าม สักครู่ต่อมาจึงหายร้อน เมื่อหาน้ำมาเติมใส่รถเรียบร้อยและเครื่องยนต์ค่อยเย็นลงบ้างแล้ว เราก็ได้เดินทางต่อมุ่งหน้าไปพิษณุโลก ข้าพเจ้านึกขอบพระคุณ "หลวงพี่" ที่ท่านเมตตาฝาก "ยันต์" มาให้ข้าพเจ้าได้คุ้มกันอันตราย เหมือนท่านจะทราบล่วงหน้าว่าจะมีอุบัติเหตุเกิดกับข้าพเจ้า "ยันต์" ช่วยให้ข้าพเจ้าปลอดภัยอย่างประหลาด หน้าก็ไม่พอง ไม่บวม ไม่ปวดแสบ ปวดร้อน เพียงแต่ร้อนมากแล้วก็หาย