ยังโชคดีที่ตอนนี้พระภิกษุสามเณรของเราเดินทางไปปฏิบัติธรรมเนื่องในวันมาฆบูชาที่พุทธมณฑล เดินทางไปวัดหนองบัวที่ประเทศพม่า และไปอยู่ปริวาส ไม่ได้นับท่านที่ไปเรียนอยู่ที่วัดสามพระยาและวัดปากน้ำ ไม่อย่างนั้นจะปวดหัวกว่านี้เยอะ เพราะว่าพออยู่รวมกันมาก ๆ เข้าก็หลายคนหลายความคิด มักจะคิดว่าที่ตัวเองคิดนั่นดีแล้ว สิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ทำมา ถ้าหากเป็นรูปแบบที่ดีต้องรักษาเอาไว้ ไม่ใช่นึกอยากจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนตามใจของตนเอง
สำหรับพระจำเป็นต้องมีพระวินัย ก็คือศีลพระ จำเป็นต้องมีระเบียบวัด เพราะถ้าเปรียบว่าหลายคนหลายจิตใจเหมือนดอกไม้นานาพรรณ การต่างคนต่างอยู่แม้จะงดงามแต่ก็หาระเบียบไม่ได้ จึงต้องมีพระวินัยหรือระเบียบวัดที่จะร้อยดอกไม้เหล่านั้นรวมกัน เพื่อให้ออกมาเป็นพวงมาลัยที่สวยงาม เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ใครเห็นจะได้ชื่นชมในความงดงามเป็นระเบียบนั้น
ฉะนั้น..ญาติโยมอาจจะเห็นว่าอาตมาดุพระเณรเกินไป ขอบอกว่านี่เบามากแล้ว ต่อหน้าโยมนี่เกรงใจ ใส่เบา ๆ เท่านั้น ลับหลังโยมเมื่อไรหนักกว่านี้หลายเท่า ใครจะเอาลูกเอาหลานมาบวชวัดนี้ เอาไปให้หมอตรวจเสียก่อนว่าเป็นโรคหัวใจหรือเปล่า ? ไม่ใช่โดนดุทีหนึ่งขาดใจตายไปเลย แต่ถึงเป็นอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร เพราะวัดเรามีเมรุ ทางวัดเต็มใจที่จะเผาให้..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 08-05-2012 เมื่อ 17:53
|