[เถรี]

ตั้งแต่เขากำหนดว่า เด็กสอบห้ามตก เมื่อรู้ว่าสอบเท่าไรก็ไม่ตก แล้วเด็กจะไปสนใจเรียนทำไม ? พอมาห้ามตีนักเรียน ยิ่งไปกันใหญ่เลย จำไว้เลยว่า อะไรที่โบราณเขาว่า นั่นเป็นความคิดที่ตกผลึกแล้ว เถียงยาก ของท่านถูกแน่ ๆ

ท่านบอก “รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี” ไม่ตีก็เสียเด็กหมด..นะเณรนะ.. เอาซะหน่อยไหม ? (แหะ..แหะ..) รักมากต้องตีให้สะเด็ด ในเมื่อห้ามตี สอบก็ไม่มีการตก แล้วเด็กจะไปมีความรู้อะไร ?

คุณสุรจักร กาญจนินทุ เป็นศึกษานิเทศก์ ออกไปตรวจตามโรงเรียน เขาบอกหลวงพี่เชื่อไหมครับ..เด็ก ป. ๖ ยังอ่านหนังสือไม่ออกสักตัว ไม่รู้เขาให้ผ่านไปได้อย่างไร ? ผมชี้ให้อ่าน เด็กอ่านไม่ได้เลย..!

แต่ถ้าให้อ่านพร้อม ๆ กับเพื่อน เด็กจำได้ทุกตัว เพราะมาถึง ป. ๖ แล้ว ถึงเวลาตะโกนปาว ๆ พร้อมกันก็จำได้ แต่ไม่รู้ว่าแต่ละตัวหน้าตาเป็นอย่างไร เพราะเขาห้ามตก เด็กก็เลยเป็นอย่างนี้

ถ้าหากว่าตกซ้ำชั้นหรือว่าซ่อมมาก ๆ ครูบาอาจารย์จะโดนพิจารณาอีก เขาก็คงรำคาญตรงจุดนี้ เลยผลักให้ผ่าน ๆ ไป ป. ๖ แล้วยังอ่านหนังสือไม่ออก แล้วจะไปทำมาหากินอะไรได้

ดังนั้นว่า ทางด้านของคณะสงฆ์เรา มีการปรับปรุงหลักสูตรต่าง ๆ เพิ่มขึ้นมาก ถ้าหากว่าเราตั้งใจเรียน สมัยก่อนแค่นักธรรมเอกก็รักษาตัวได้แล้ว เป็นเจ้าอาวาส เจ้าคณะตำบล เจ้าคณะอำเภอ เยอะแยะไปหมด

ส่วนใหญ่จะมีแต่เจ้าคณะจังหวัดที่เป็นเปรียญธรรม ก็ไม่ใช่ว่าจะได้อะไรกันสูงนักหนา ประโยค ๔ ประโยค ๕ ก็เป็นเจ้าคณะจังหวัดกัน อย่างปัจจุบันหลวงพ่อเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี หลวงพ่อพระเทพเมธากรจบประโยค ๔ อย่างเณรอีก ๒ ปีก็ไล่ทันแล้ว เราก็ยืด..ผมจบเท่าหลวงพ่อ แต่ถ้ายืดไปใกล้ ๆ มีหวังโดนเตะ..!

ในเมื่อเป็นอย่างนั้นก็พยายามเรียนกันไว้ เรื่องของบาลีนั้น ถ้าจะเรียนต้องเรียนให้ต่อเนื่อง อย่าทิ้ง ท่านเจ้าคุณอาจารย์พระศรีศาสนวงศ์** สอนกฎหมายคณะสงฆ์ให้กับผม

ท่านเป็นสุดยอดอัจฉริยะเลย ถือเป็นมือกฎหมายของคณะสงฆ์ไทยก็ว่าได้ ทุกมาตราอยู่ในหัวท่านหมด ท่านสอบประโยค ๑ ถึง ๙ ใช้เวลา ๘ ปี เพราะว่า ประโยค ๑ – ๒ เรียนรวมกัน ปีแรกได้ประโยค ๑ - ๒ ปีที่สองเป็นพระมหามีชัยแล้ว ไม่เคยตกเลย



หมายเหตุ :
** พระศรีศาสนวงศ์(มีชัย วีรปญฺโญ ป.ธ. ๙) วัดอรุณราชวราราม กรุงเทพมหานคร