[สุธรรม]

ทิวทัศน์ยามค่ำคืนของกรุงจาการ์ตา

มาขอเจ้าหน้าที่เข้าห้องน้ำ ต้องเดินผ่านเครื่องตรวจตามเคย แล้วย้อนกลับไปรอพวกเราที่สายพานรับกระเป๋า เกรซขนกระเป๋าใบใหญ่มาเผื่อพวกเราด้วย ถ้าของใครน้ำหนักเกินจะได้ช่วยเฉลี่ยให้ แต่กลายเป็นขนมาหนักเปล่า จึงต้องฝากเข้าท้องเครื่องมาแทน...

“หลวงพ่อเคยเดินทางเที่ยวบินกลางคืนแบบนี้ไหมคะ ?” อาตมาไม่ใช่ค้างคาวนี่แม่คุณ นิยมเวลาปกติจ้ะ “หนูคิดว่าคณะติดตามของหลวงพ่อบางคนอาจจะเงินน้อย จึงจองเที่ยวบินประหยัดแบบนี้” พอดีเขามาขอติดตามตอนจองตั๋วแล้วนะซิ..ถึงได้ตัดทิ้งหมดทุกคน..

ประมาณครึ่งชั่วโมงกระเป๋าจึงมาถึง ต้องเดินผ่านเครื่องตรวจอีกรอบ ไม่ว่าเครื่องตรวจของไทยหรือของอินโดนีเซียก็คุณภาพระดับเดียวกัน ไม่เห็นจะร้องสักแอะ ทั้งที่ในกระเป๋าอังสะของอาตมา มีกุญแจพวงเบ้อเริ่ม แถมยังกล้องถ่ายรูปอีกด้วย เอ็งไม่ร้องแปลว่ามารยาทดี นับว่าเป็นเครื่องที่คบได้ทีเดียว..!

ออกมานอกอาคาร อากาศค่อนข้างจะร้อนชื้นกว่าบ้านเรา คนขับรถของเจ๊เผ็ง เอารถ Honda Freed มารับ ท่าทางคล่องแคล่วทีเดียว อาตมานั่งข้างหน้า ขนาดนั้นก็ยังดูอะไรไม่ค่อยรู้เรื่องเพราะค่อนข้างมืด เห็นต้นปาล์มเป็นแถวยาว ยังคิดว่าเป็นต้นไม้ปลอมเสียอีก ผ่านด่านของสนามบินที่ต้องจ่ายค่าเข้าตามระเบียบ แล้ววิ่งเข้าไปในกรุงจาการ์ตา...