[เถรี]

ถาม : ไปปากีสถานเอาวัตถุมงคลไปได้ไหมครับ ?
ตอบ : วัตถุมงคลชิ้นสองชิ้นได้ แต่พระเนื้อผงอย่าเอาไป บางทีเขากลัวว่าเป็นยาเสพติดขึ้นรูป

ถาม : พวกงาช้างละครับ ?
ตอบ : ไปต่างประเทศอย่าเสี่ยงเป็นอันขาด เพราะว่างาช้างเดี๋ยวนี้ผิดกฎหมายไปเกือบทั่วโลกแล้ว มีดหมอปากกายังต้องเอาออกเลย ปกติอาตมาพกติดตัวตลอด มีดหมอปากกางาช้างนิดเดียวเท่านั้น แต่ในเมื่อโลกเขารังเกียจก็ต้องเอาออก

ถาม : เคยพกตะกรุดเมรุ่นห้าไปเข้าคูเวต บอกว่าเป็นเครื่องรางของศาสนาพุทธ ก็เอาเข้าได้ ?
ตอบ : ถ้าเป็นรูปพระอาจจะไม่ผ่าน แต่ตะกรุดยังพอได้อยู่

ถาม : ยาละครับ ?
ตอบ : ยาเอาเข้าไปได้ แต่ให้โหลดไปใต้ท้องเครื่อง อาตมาจะติดคุกเนปาลหัวโตก็เพราะยาซองเดียว ผ่านทีไรก็ร้อง เขาปลดของจนหมดตัวก็ร้อง ที่ตลกที่สุดก็คือวัตถุมงคลเขาเอาถาดมาให้ใส่ ยกผ่านไปยกผ่านมาไม่ร้องสักแอะ ท้ายสุดล้วงไปล้วงมาเหลือยาอยู่เม็ดหนึ่งในซอง เลยส่งให้เขาดู เขาเอาไปรูดผ่านร้องเลย เขาบอกอันนี้แหละ ก็เลยนั่งหัวเราะกันอยู่ตรงนั้นทั้งเขาและเรา ปลดตูซะหมดตัวเลย ที่แท้ดังเพราะไอ้นี่เอง ดังเพราะซองใส่ยาซองเดียว ตูจะบ้า..!

เลยเก็บซองเอาไว้เป็นที่ระลึกจนทุกวันนี้ ไอ้ซองยาบ้า ๆ เกือบจะทำให้ตูต้องแก้ผ้าแล้ว หยิบอะไรออกมาเดินผ่านก็ดังทุกที ยาอมของมหาโรจน์เขาแบ่งมาให้ตอนนั่งอยู่บนเครื่องบิน ไม่ใช่ของอาตมาด้วย ท่านถามว่า หลวงพ่อเอายาอมไหม ? เออ...ก็ได้ ที่ไหนได้...จะพาตูติดคุกเสียแล้ว