[เถรี]

ในเรื่องของบุญกุศลนั้น ตราบใดที่เรายังเวียนว่ายตายเกิดอยู่ ตราบนั้นบุญกุศลก็ยังเป็นสิ่งที่สำคัญมาก เพราะว่าบุญกุศลนั้นจะส่งผลต่อชีวิตเราในด้านดีอย่างเดียว เพียงแต่ว่าเราท่านทั้งหลายส่วนใหญ่แล้ว ไม่ได้ทำความดีมาอย่างต่อเนื่องยาวนาน มักจะมีการทำดีทำชั่วบ้าง สลับผลัดเปลี่ยน หมุนเวียนกันไป จึงทำให้ถึงเวลาก็มีกรรมชั่วเข้ามาแทรก ให้เราต้องลำบากเดือดร้อน

ขอให้ทุกท่านทำใจแบบอนาถปิณฑิกเศรษฐี ที่ถึงเวลากรรมเข้ามาแทรก ทำให้โดนน้ำซัดเอาคลังสินค้าริมแม่น้ำพังถล่มลงน้ำไปหมด กองเรือที่ส่งไปค้าขายต่างเมือง ก็โดนพายุพัดหลงทาง หากันไม่เจอ ทรัพย์สมบัติที่มีมากมาย ก็ลดน้อยถอยลง แต่กำลังใจของท่าน ไม่ได้เปลี่ยนแปลงในกองบุญการกุศล ยังคงทำบุญเลี้ยงพระทุกวัน เพียงแต่ว่าจากที่เคยเลี้ยงข้าวมธุปายาส ก็เหลือเพียงข้าวต้มกับน้ำผักดอง แต่ท่านก็ไม่คลายศรัทธาเลย

จนกระทั่งเทวดาที่รักษาฉัตรในบ้านท่าน มาดุท่านว่า "ฐานะตกต่ำถึงปานนี้แล้ว ยังจะทำบุญให้ทรัพย์สินหมดลงไปอีก" อนาถปิณฑิกเศรษฐีก็เลยไล่เทวดาว่า "อัปเปหิ..เธอจงไป เทวดาที่เป็นมิจฉาทิฐิ ไม่รู้จักคุณงามความดีแบบนี้ เราไม่ต้องการ" อนาถปิณฑิกเศรษฐีเศรษฐีท่านเป็นพระโสดาบัน กำลังความดีสูงกว่าเทวดามาก ในเมื่อออกปากไล่ เทวดาก็อยู่ไม่ได้

เทวดาร้องไห้ร้องห่มไปบอกท้าวสักกเทวราช ซึ่งคือพระอินทร์ว่า "นายสั่งให้กระผมไปรักษาฉัตรที่บ้านเศรษฐี แต่โดนเศรษฐีขับไล่ออกมา กระผมควรจะทำอย่างไรดี จึงจะอยู่รักษาหน้าที่ต่อไปได้ ?" พระอินทร์จึงแนะนำว่า "เอาอย่างนี้ คลังสินค้าของเศรษฐีโดนน้ำเซาะถล่มลงน้ำหายไป เธอจงไปงมสินค้านั้นคืนมาทั้งหมด กองเรือของเศรษฐีโดนพายุซัด จนกระทั่งหาทางกลับไม่เจอ เธอจงไปนำทางกลับมา เมื่อทำความดีอย่างนี้แล้ว ค่อยไปขอขมาต่อเศรษฐี เชื่อว่าเขาคงจะยอมให้อภัย"