[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ช่วงที่ผ่านมานี่สาหัสมาก ๓ วันนั่งเป็นพระอุปัชฌาย์บวชพระ ๑๕๐ รูปถ้วน...เกือบตาย โดยเฉพาะของที่อื่นส่วนใหญ่แล้วยังขานนาคยังไม่เป็น ซึ่งถ้าเป็นอาตมาเองจะไม่บวชให้ แต่คราวนี้เป็นวัดในเขตปกครอง โดยปกติแล้วทางคณะสงฆ์มีกำหนดว่า เจ้าคณะตำบลทุกรูปต้องสอบพระอุปัชฌาย์ แต่คราวนี้ท่านสอบตกบ้าง ไม่ได้เข้าสอบบ้าง หรือไม่ก็ถอนตัวจากการสอบเพราะรู้ว่าไปไม่รอดบ้าง ท่านที่สอบได้ก็รับเละไปเถอะ

งานสุดท้ายนี้นาคก็ขานนาคไม่ได้ ต้องบอกทุกคำ คู่สวดก็สวดผิด ๆ ถูก ๆ ต้องคอยแก้อยู่นั่นแหละ สุดท้ายแล้วเป็นการนั่งเป็นพระอุปัชฌาย์ที่เหน็ดเหนื่อยและทรมานสุด ๆ มานึกว่าทางด้านวัดของเรา ค่อนข้างจะมีคุณภาพในเรื่องนี้ เพราะถือตามพระธรรมวินัย คือท่านนำเอาผ้ากาสาวพัสตร์มาร้องขอการบรรพชาอุปสมบท ในเมื่อมาร้องขอก็ต้องว่าด้วยตัวเอง การสอนให้ขอนี่ไม่ใช่แล้ว แต่ที่อื่นส่วนใหญ่จะเป็นลักษณะนั้น บวชวันนี้ก็เข้าวัดวันนี้ ไม่ได้ซักซ้อมอะไรก่อนเลย

ที่แน่ ๆ คือนัดอาตมาไว้ ๘ โมง เขาแห่นาคกันจน ๑๐ โมง พระอุปัชฌาย์ก็นั่งดูไปเถอะ เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ต้องบอกว่าแบบธรรมเนียมเป็นอย่างนั้นไปหมดแล้ว มีแต่วัดท่าขนุน ถ้าคุณแห่นาน โน่น...แห่กลับบ้านไปเลย หรือไม่ก็แห่ไปบวชที่วัดอื่น...!"