[เถรี]

"พม่า..เพื่อนบ้านเรือนเคียงของเรา ก่อนจะไปทำงานชาวบ้านก็เข้าวัด ทำวัตรสวดมนต์ นั่งสมาธิ อาตมาไปนั่งดู สาว ๆ แต่งตัวทันสมัยไปนั่งหลับตาภาวนาชักลูกประคำ อาตมาตั้งใจดูว่าเขาจะนั่งได้นานเท่าไร ปรากฏว่า ๒ ชั่วโมงผ่านไปแท็กซี่บอก “อาจารย์..เดี๋ยวไม่ได้ไปที่อื่นหรอก” อาตมาก็เลยต้องไปเอง จะดูว่าเขานั่งได้นานเท่าไร ๒ ชั่วโมงผ่านไปอาตมาต้องไปเอง สวดมนต์ทำวัตรเสร็จเขาก็ไปทำงาน เลิกงานก็เข้าวัด สวดมนต์ทำวัตรเสร็จค่อยกลับบ้าน

บ้านใครอยู่ไกลวัดใช้วิธีเปิดเทปเสียงสวดมนต์ โดยเฉพาะอภิธรรม ๗ บท เขาชอบกันจริง ๆ เดี๋ยวไว้มีโอกาสอาตมาจะทำวัตถุมงคลสักรุ่นหนึ่ง ใช้พระอภิธรรม ๗ บทนี่แหละ แต่เป็นบท “เหตุปัจจะโย” เขาเรียกว่า ๒๔ ปัจจ์ เพราะว่าลงท้ายด้วยคำว่าปัจจะโย ที่แปลว่าสาเหตุหรือปัจจัยทั้ง ๒๔ อย่างด้วยกัน ทางด้านพม่าเขาถือว่าช่วยคุ้มครองป้องกันได้ตลอด ๒๔ ชั่วโมง ทั้งกลางวันกลางคืน ปัดให้ตลอด เดี๋ยวมีโอกาสแล้วจะทำดู

บ้านอยู่ไกลวัดเปิดเสียงสวดมนต์ทำวัตรในบ้าน ลูก ๆ ก่อนจะไปโรงเรียนมากราบแม่ แล้วไปกราบพ่อ ขอโอวาทว่าต้องปฏิบัติตัวอย่างไร เสร็จแล้วก็ไปโรงเรียน กลับจากโรงเรียนมากราบพ่อกราบแม่ แล้วค่อยไปอาบน้ำอาบท่า กินข้าวกินปลา ทำการบ้าน เสร็จแล้วก็มานั่งสวดมนต์ ไปโรงเรียนถึงเวลาสวดมนต์ก่อนแล้วค่อยร้องเพลงชาติ บ้านเราร้องเพลงชาติก่อนถึงสวดมนต์ แสดงว่าเรารักชาติมากกว่า ส่วนเขารักศาสนามากกว่า เด็กสวดมนต์ยาวมากเลย ถ้าเป็นบ้านเราก็ประมาณ อิติปิ โสฯ ๓ จบประมาณนั้น

อาตมาไปพม่าด้วยความตั้งใจว่าเรามาจากที่เจริญ ถ้ามีอะไรพอที่จะช่วยเหลือบอกกล่าวเกี่ยวกับเรื่องพุทธศาสนาก็จะช่วย พอไปเจอบ้านเขาอับอายขายหน้าจนพูดไม่ออก บ้านเขาทุกคนต้องไปวัด หนังพม่าทุกเรื่อง พระเอกนางเอกถ้ารักกันต้องไปไหว้พระ ต้องมีฉากเข้าวัด ไม่มีนี่เขาไม่ดู บางเรื่องก็มักง่าย เดินเรื่องในวัดไป ๙๐ เปอร์เซ็นต์ เดี๋ยว ๆ ก็เข้าวัด เขาไปวัดเหมือนบ้านเราไปเดินห้าง ส่วนบ้านเราเดินห้างดีกว่า ไม่ไปวัดกันหรอก"