[คิมหันต์]

มาติดรถไฟตรงเมืองปะเลตพักใหญ่ แล้วเลี้ยวเข้าวัดมุยพะยา วัดนี้มีของแปลกคือ มีงูเหลือมขนาดใหญ่จำนวนมาก มาอาศัยอยู่ในเจดีย์ที่ตั้งพระพุทธรูป ตัวโตขนาดเสาเรือนก็มี เล็กขนาดขาอ่อนผู้ใหญ่ก็มี...

หลวงพ่อลาภะมุนี วัดมุยพะยา (หลวงพ่องู)

งูเหล่านี้มาอยู่เมื่อ ๒๒ ปีก่อน มีตายไป ๑ ตัว ทางวัดจัดงานเผากันเป็นที่เอิกเกริก พระประธานที่บรรดางูใหญ่มาอาศัยชื่อ หลวงพ่อลาภะมุนี พวกเรากราบพระไม่ได้ ขืนกราบถูกเหยียบแน่ เพราะคนแน่นมาก จึงต้องกลับออกมาติดรถไฟอีกขบวนหนึ่ง...

ข้ามแม่น้ำเมี้ยตแหง่ (แควน้อย) เข้าเขตเมืองมัณฑะเลย์ โซยุนท์พาเลี้ยวขวาหน้าพระเจดีย์สแวดอ ถนนสายนี้เละที่สุด เป็นทางไปยังเมืองเมย์เมี้ยวของรัฐฉาน พอเข้าเขตภูเขาถนนจึงดีใช้ได้ แต่คดเคี้ยววกวนยิ่งกว่างูเลื้อย มีแต่ทางโค้งหักข้อศอกเกือบทุก ๕๐ เมตร เขาต้องเอานักโทษมาโบกรถตรงจุดอันตรายแทนตำรวจ...

หนทางเป็นเช่นนี้แหละครับท่านสารวัตร..!

คนไทยถือว่า “น้ำหกบกสี่” เป็นจำนวนอันตราย ทางน้ำถ้าเดินทางหกคน เขากลัวเรือจะหกคว่ำ ทางบกไปสี่คน เขาถือว่าไปหามผี ส่วนทางพม่าถ้าขึ้นเขาขึ้นที่สูงเขาถือเลข ๙ ไปกัน ๙ คน เขาจะเก็บหินใส่รถเป็นการเพิ่มตัวเลข เราจึงเห็นเด็กรถคันหน้าวิ่งเก็บหินเหย็ง ๆ