- - - ๔.ผมสังเกตว่า ธรรมของพระองค์ท่านเปลี่ยนแปลงไปทุก ๆ วัน ไม่มีซ้ำกัน เช่น เมื่อเจริญอานาปานุสติ (ลมหายใจเข้าและออก) แล้วก็เข้าสู่ปีติทั้ง ๕ อย่าง พระองค์ได้หมด ที่เขียนเช่นนี้เพราะหลังจากที่ท่านรับสั่งกับผมแล้ว ก็จะถามหลวงพ่อตรงอีกครั้ง เพื่อความถูกต้อง หลังจากนั้นแล้วก็ไม่เกิดปีติอีก พอเริ่มปฏิบัติจิตจะรวมตัวเป็นหนึ่งแล้วเข้าสู่การพิจารณาขันธ์ ๕ เลย (วิปัสสนา) แล้วตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาก็ใช้วิปัสสนา หรือด้านการพิจารณาทางปัญญาตลอดมา (ผมเขียนตามสัญญาหรือความจำที่ผมฟังการสนทนาระหว่างท่านกับหลวงพ่อ)

- - - ๕.ทุกครั้งที่ออกหน่วยโดย ฮ. หากผมไปด้วย พระองค์จะประทับติดกับผมอยู่เสมอ และเรื่องที่รับสั่งล้วนเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับธรรมะเกือบทั้งสิ้น แม้ในระหว่างเดินเยี่ยมตามฐานของตำรวจและทหาร หากมีเวลาส่วนองค์ จะรับสั่งเรื่องการปฏิบัติธรรมในตอนกลางคืนให้ผมฟังอยู่เสมอ เรื่องการรับสั่งเป็นปกติคือ ทุกข์ เพราะทุกข์ทั้งหลายล้วนมาห้อมล้อมใจของพระองค์ ทั้งเรื่องภารกิจของชาติและประชาชน ทางเรื่องครอบครัว และเรื่องส่วนองค์อื่น ๆ พระองค์ไม่เคยปิดบังอะไรเลย เล่าให้ฟังหมด จนพระองค์เองก็แปลกใจต้องไปถามหลวงพ่อ (เมื่ออยู่กันเฉพาะแค่ ๓ คือ หลวงพ่อท่าน , ท่านหญิง และผม) ว่าหญิงกับหมอนี่เคยเป็นอะไรกันนะ หญิงมีความลับอะไร ต้องบอกคุณหมอหมดเลย ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยบอกความลับเช่นนี้กับผู้อื่นมาก่อน
- - - แม้พระองค์จะทุกข์แค่ไหนและอย่างไร ท่านก็ไม่เคยยอมแพ้ กลับเอาทุกข์นั้นมาพิจารณาด้วยปัญญา ให้เข้าสู่อริยสัจหมด ท่านรับสั่งกับผมว่า “ แม้หญิงจะทุกข์ขนาดไหน หญิงก็ไม่ยอมแพ้ ไม่ยอมหวั่นไหว หญิงเอาทุกข์เหล่านั้นมาพิจารณาเป็นอริยสัจหมด” คือเห็นทุกข์ทั้งหลายที่มากระทบใจนี้เป็นของธรรมดา ที่ท่านรับสั่งกับผมแบบนี้ไม่ใช่ครั้งเดียว

- - - ๖.หลังจากเยี่ยมตำรวจ ทหารภาคใต้แล้ว ก็เสด็จไปเยี่ยมตำรวจ ทหารทางภาคเหนือกับคณะของหลวงพ่อท่าน พระองค์ก็ยังทรงเมตตาให้ความสนิทสนมกับผมตลอดมา มีอยู่ครั้งหนึ่งซึ่งผมหวาดเสียวแทนท่าน เพราะท่านบินไปเยี่ยมฐานทหาร ที่มองเห็นฐานข้าศึกอยู่ข้างหน้าอย่างแจ้งชัด ขณะที่ไปถึง ผมยังมองเห็นเครื่องบินของฝ่ายตรงข้าม บินมาทิ้งของให้กับพวกเขากับตา ผมยังต่อว่าพวกทหารว่า ทำไมถึงให้ท่านเสี่ยงขนาดนี้ ฝ่ายทหารตอบผมว่า ผมได้พยายามทัดทานท่านแล้ว แต่ท่านไม่ยอมจะเสด็จมาเยี่ยมให้ได้ ในตอนนั้นผมยังจำได้ดีว่า ฮ. ลงจอดไม่ได้ ต้องค่อย ๆ ชะลอลงใกล้พื้นดินแล้วพวกเราต้องกระโดดลง พอลงหมด ฮ. จะดีดตัวไปทันที เพราะหากจอดฝ่ายตรงข้ามอาจยิงปืน ค. มา ที่ผมกล้าไปนั้นไม่ใช่อะไรหรอกครับ เพราะผมมีหลวงพ่อท่านไปด้วย และหลวงพ่อท่านก็ต้องโดดลงเหมือนกับพวกเรา