[เถรี]

"มีเพื่อนพระสังฆาธิการส่วนหนึ่งไม่เข้าใจ ถามอาตมาว่ารักษาสุขภาพมากเลยหรือ ถึงไม่ค่อยอ้วนกับใคร บอกเขาไปไม่รู้ว่าเข้าใจหรือเปล่า บอกไปว่า “ทำให้มากกว่าที่กินนะ” ฉะนั้น...เวลาไปวัดบางทีโยมก็ไปนั่งเถียงกันว่าต้องไม่ใช่เจ้าอาวาสแน่เลย เห็นกำลังกวาดวัดอยู่ รดน้ำต้นไม้อยู่ แล้วที่เถียงกันก็คือคนที่รู้จักนั่นแหละ พอไปเห็นตอนเล่นบทบาทกรรมกรเข้าทำเป็นจำไม่ได้

บ้านเราไม่ต้องไปไกลหรอก สมัยรัชกาลที่ ๖-๗ จนกระทั่งสมัยอาตมาเด็ก ๆ เขาหาสาวที่อวบระยะสุดท้าย เพราะว่าคนสมัยก่อนการคลอดลูกต้องคลอดตามธรรมชาติ ถ้าแม่ไม่แข็งแรงมีสิทธิ์ตายเลย เขาต้องหาผู้หญิงที่ค่อนข้างท้วม ร่างกายแข็งแรง คลอดลูกจะได้ปลอดภัยหน่อย แม้กระทั่งทุกวันนี้ประเทศอินเดีย สังเกตไหมว่าสาวอินเดียทุกวันนี้รูปร่างเป็นอย่างไร ถ้าผู้หญิงอินเดียผอมเขาถือว่าเป็นกาลกิณี ฉะนั้น...ถ้าน้ำหนักต่ำกว่า ๖๐ กิโลกรัมไม่ต้องไปอินเดีย ไม่มีใครเขาแลหรอก ต้อง ๖๐ กิโลกรัมขึ้นไป

ถ้าใครดูภาพวาดยุคเก่า ๆ สมัยเรเนซองส์ จะเห็นว่าผู้หญิงแต่ละคนอ้วน ๆ ทั้งนั้น ฉะนั้น...ถ้าใครว่าเราอ้วน บอกไปได้ด้วยความภูมิใจเลยว่า มาจากยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา เป็นคนสวยของสมัยนั้น ต่อไปเลิกเครียดกับความอ้วนได้แล้ว เราก็ออกกำลังของเราไป กินอย่างมีความสุขไปด้วย"