[นายกระรอก]

เมื่อรู้สึกว่าลมหายใจทรงตัวดีแล้ว ให้นึกถึงภาพพระพุทธรูปองค์ใดองค์หนึ่ง ที่เรารักเราชอบมากที่สุด กำหนดภาพไว้เหนือศีรษะของเรา หันหน้าไปด้านเดียวกับเรา ในขนาดที่เรากำหนดใจนึกถึงได้อย่างสบาย ๆ อย่าเพิ่งเอารายละเอียดสมบูรณ์ แค่เรารู้ว่ามีพระอยู่กับเราก็พอ หายใจเข้า..ภาพพระไหลลงไปอยู่ในท้อง หายใจออก..ภาพพระเลื่อนขึ้นไปบนศีรษะ

อย่าไปเอาความชัดเจน เพราะว่าถ้าชัดเจน เราจะเผลอใช้สายตาเพ่ง ถ้าใช้สายตาเพ่ง เวลานั่งปฏิบัติธรรมจะปวดหัวมาก ให้นึกถึงเหมือนกับเรานึกถึงบ้าน นึกถึงคนอื่น เราไม่ได้เห็น แต่ว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านั้น ชัดเจนอยู่ในห้วงนึกของเรา การนึกถึงภาพพระก็ลักษณะเดียวกัน ถ้าสมาธิเราทรงตัว รายละเอียดต่าง ๆ ก็จะปรากฏชัดขี้นเรื่อย ๆ ไปตามลำดับ ดังนั้น..ไม่ต้องไปใส่ใจรายละเอียด ไม่ต้องไปใส่ใจสีสัน ไม่ต้องไปใส่ใจว่าเป็นพระพุทธรูปปางไหน แค่นึกถึงได้ก็ใช้ได้แล้ว

หายใจเข้า..ภาพพระไหลลงไปอยู่ในท้อง หายใจออก..ภาพพระเลื่อนขึ้นไปบนศีรษะ หายใจเข้า..ภาพพระไหลลงไปอยู่ในท้อง หายใจออก..ภาพพระเลื่อนขึ้นไปบนศีรษะ จนกระทั่งรู้สึกว่าภาพพระและลมหายใจมั่นคงดีแล้ว สามารถระลึกถึงได้ง่าย ให้กำหนดภาพพระให้นิ่งอยู่บนศีรษะของเรา หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น จะสว่างมากหรือสว่างน้อยก็ไม่เป็นไร กำหนดความรู้สึกของเรากับภาพพระบนศีรษะ หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น

เมื่อภาพพระที่สว่างไสวอยู่บนศีรษะของเรา ทรงตัวมั่นคงดีแล้ว หายใจเข้า..ให้ความสว่างนั้นครอบคลุมตัวเราลงมา หายใจออก..ให้ความสว่างนั้นครอบคลุมตัวเราลงมา หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น..ตัวเราสว่างขึ้น หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น..ตัวเราสว่างขึ้น หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น..ตัวเราสว่างขึ้น อย่าเผลอใช้สายตาดู บอกแล้วว่าเป็นการนึกถึง ไม่ใช่เห็น หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น..ตัวเราสว่างขึ้น หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น..ตัวเราสว่างขึ้น จนกระทั่งภาพพระและตัวเรา สว่างกลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น..ตัวเราสว่างขึ้น หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น..ตัวเราสว่างขึ้น