[เถรี]

"ความจริงเรื่องหล่อพระ ถ้าอาตมาไม่เกรงใจโยม สามารถไปแบกทองมาเองได้เลย เพราะว่าไปเจอแหล่งมา ตักขึ้นมาเป็นทราย เป็นจอบ ๆ เลย แต่ก็อย่างว่านั่นแหละ วาระยังมาไม่ถึง ในเมื่อวาระยังมาไม่ถึงก็เลยทำให้ยังไม่สามารถเอาขึ้นมาได้ เพราะถ้าเอาขึ้นมาจะเป็นของผู้มีอำนาจไม่กี่คน ไม่ใช่ของที่เหมาะควรแก่คนทั้งประเทศ ก็เลยต้องลำบากญาติโยมมาช่วยกันทำบุญ หาทองมาคนละสลึง ครึ่งสลึง คนละบาท สร้างกันไปเรื่อย

อาตมาเองถ้าไม่ได้ไปเจอ ไปดูมาด้วยตัวเอง ไม่ได้จับมาด้วยตัวเองก็ไม่เชื่อเหมือนกัน แต่ปรากฏว่าเมืองไทยเราทองมากจริง ๆ บรรดาท่านที่มีความรู้ด้านนี้บางท่านก็บอกว่า อาตมามาอยู่กาญจนบุรีเพื่อมาเฝ้าขุมทองใช่ไหม ? ใครจะมีอารมณ์ไปเฝ้า

ทองคำของไทยที่ดังจริง ๆ คือทองที่บางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ แล้วก็ทองที่โต๊ะโมะ จังหวัดนราธิวาส ทองบางสะพานเขาเรียกว่าทองเนื้อเก้า บางคนขุดได้เป็นก้อนขนาดหัวแม่มือเลย ส่วนเหมืองทองที่โต๊ะโมะนั้น ขุนวิเศษสุวรรณภูมิ ต้องบอกว่าเป็นปู่หรือตาของครูพนมเทียนก็ไม่ทราบ ท่านไปเจอแหล่งเข้า แล้วก็ขออนุญาตทำทองส่งภาษีให้ส่วนกลาง จึงได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นท่านขุนวิเศษสุวรรณภูมิ สุวรรณภูมิก็คือแผ่นดินทอง"